The Game of Blood

Κεφάλαιο 18| She has nothing to lose anymore

Theo's POV

"Σε παρακαλώ μη με αφήσεις!" Η γυναίκα μπροστά μου κλαίει.

"Δεν έχω άλλη επιλογή μωρό μου." Της απαντάω δίνοντας της δύο δαχτυλίδια, βέρες. "Σ'αγαπώ!" Τα μάτια της γυναίκας είναι κλειστά σφιχτά το χέρι της σφίγγει το δικό μου αλλά παρόλα αυτά φεύγω.... πετάγομαι από τον ύπνο μου. Κοιτάζω γύρω μου για λίγο.

"Όλα καλά αγάπη μου;" Ρωτάει η Sophia ανοίγοντας τα μάτια της, την ξύπνησα. Πλέκω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά μου ταραγμένος από το όνειρο που με βασανίζει μήνες. "Πάλι το ίδιο όνειρο;" Απορεί καθώς ανασηκώνεται λίγο.

"Ναι." Απαντάω μονολεκτικά. "Sophia," Γυρίζω να την κοιτάξω. "τι και αν δεν είναι όνειρο;" Την ρωτάω. "Μπορεί να είναι ανάμνηση." Συμπληρώνω, εκείνη παγώνει. "Μπορεί αυτή η γυναίκα να υπάρχει, να ήταν κάποια σημαντική για εμένα. Μπορεί όντως να την άφησα ενώ με χρειαζόταν... μπορεί-"

"Αγάπη μου, αμφιβάλλω πως είναι ανάμνηση." Μου λέει ήρεμα. "Αλλά ακόμα και αν είναι, κανείς δεν σε έχει αναζητήσει. Ίσως να μην νοιάζονταν αρκετά για εσένα-"

"Ή ίσως να μην μπορούν, να μην ξέρουν που είμαι ή αν είμαι καλά. Ίσως έχω οικογένεια. Αυτή την φορά είδα πως της έδωσα κάτι, είδα πως της έδωσα βέρες. Μπορείς να ήμουν παντρεμένος.." Την διακόπτω γελάει πίκρα.

"Αποκλείεται αλλά ακόμα και αν ήσουν υπάρχει κάποιος λόγος που δεν θυμάσαι αγάπη μου και που δεν σε έχει ψάξει κανείς. Είσαι σίγουρος πως θες να τον μάθεις; Καλύτερα να μην σκαλίζεις πράγματα που μπορεί να σε πληγώσουν." Με συμβουλεύει, δεν έχει τελείως άδικο.. αλλά αυτή η γυναίκα στον ύπνο μου με στοιχειώνει, σαν φάντασμα που δεν θα ηρεμήσει αν δεν πάρει αυτό που θέλει. Μόνο που δεν ξέρω τι θέλει... Παρατηρώ την Sophia κοιτάζει το κενό κάπως αφηρημένη σαν να σκέφτεται κάτι. Για λίγο νιώθω άσχημα που την χρησιμοποιώ.

***

Alexa's POV

Το πρωί με βρήκε μόνη αφού η Vanessa έπρεπε να γυρίσει στην μικρή. Πέρασα όλο το υπόλοιπο βράδυ μέχρι τώρα καθαρίζοντας. Καθάρισα κάθε γωνιά του σπιτιού. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη, το βλέμμα μου κενό. Ποια είναι αυτή; Αναρωτιέμαι για μια μόνο στιγμή κοιτώντας τον εαυτό μου. Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά διώχνοντας αυτές τις σκέψεις. Μόλις βγήκα από το μπάνιο έτσι φτιάχνομαι λίγο. Ντύθηκα και βάφτηκα σαν να μην συμβαίνει τίποτα, όπως ακριβώς περιμένουν οι άλλοι να είμαι. Κοιτάζομαι ξανά στον καθρέπτη... μα ακόμα δεν νιώθω όμορφη, νιώθω απλά χρησιμοποιημένη...