Danger: Mischievous Couple! [PUBLISHED under LIB]

CHAPTER 22: My IDEAL HUBBY

CHAPTER 22: My IDEAL HUBBY

Bakit siya ganun?

Wala siyang pakialam sa nararamdaman ko.

Nasasaktan ako.

Pero bakit hindi niya yun maramdaman?

Ang manhid manhid niya!

Tao rin naman siya di ba?

Pero bakit hindi niya makita na nasasaktan ako sa ginagawa niya? Sa pinapakita niya.

Ano bang akala niya sa akin?

Robot na walang pakiramdam. Hindi nasasaktan?

UGH!

I HATE HIM!!

I HATE HIM!!

"Miss.. eto oh." ehh?

Pagtunghay ko.

May isang matandang babae na may hawak na bente.

o___Oa

"B-Bakit po?"

Pinunasan ko na yung luha ko. Pati na din yung pisngi ko.

"Tanggapin mo na." At inilagay pa niya sa kamay ko yung bente.

O___O

Ano bang akala niya saken?

Beggar?

Nawala tuloy yung pag-e-emote ko.

Bwisit naman oh.

-___-

Tumayo ako.

Naka-upo pala ako sa kalsada at sa tingin ko mukha nga akong beggar pero hindi naman ako madumi ah!

~___~!

"Hindi ko po kailangan ng pera niyo. Hindi ako pulubi at kahit kailan hinding hindi ako tatanggap ng pera mula sa mga taong humihingi ng kapalit! May trabaho ako at kaya kong buhayin ang sarili ko sa pang-araw-araw. Wala kang karapatang maliitin ako at higit sa lahat wala kang karapatang saktan ang damdamin ko!"

O___O -> ALE "Ah--"

"WAG KA NG MAGSALITA! Hindi mo ba nakikita na nasasaktan ako? Napaka-manhid mo! Ang sakit sakit! Pero wala kang pakialam sa nararamdaman ko! Bakit ka ba ganyan?! HUH?"

O___O -> Still ALE "Ah Miss--"

"PSSSH! Ayokong marinig pa ang mga paliwanag mo! Isa pa na magsalita ka! Hindi na ako magdadalawang isip na saktan ka!" Hinawakan ko yung dibdib ko yung part na nasakit. "Kung katulad mo lahat ng lalaki sa buong mundo, hinding hindi na ako iibig pang muli." yun lang at pumasok na ako sa loob ng restaurant.

PHEW!

Nailabas ko na lahat ng saloobin ko sa kanya.

Kaya nga lang...

Hindi siya yung naka-rinig.

May PROXY

Siguro ang tingin ng babaeng yun sa akin 'retarded ako or more like kulang ang turniyo ko sa ulo' wala siyang alam sa nangyayari sa buhay ko pero sya yung naging daan para mabawasan yung nararamdaman ko.

How I wish si Kelvin ang kaharap ko kanina.

"Boss please lang kailangan ko na talagang umuwi. Masama yung pakiramdam ko. Hindi ko kakayanin yung pressure." Sabi ko habang naka-pout pa kay Boss.

As usual nagbibilang na naman siya ng mga pera sa counter.

"Boss feeling ko kase sasabog na yung dibdib ko. Kayo din, baka dito ako himatayin. Pagamutin niyo pa ako. Mababawasan ang pera niyo."