Danger: Mischievous Couple! [PUBLISHED under LIB]

CHAPTER 29: Ang Sosyalerong Matsing

CHAPTER 29: Ang Sosyalerong Matsing

(@___#!) Grabe ang sakit na ng paa ko.

(TT__TT) Kanina pa kami naglalakad, pero wala man lang kaming makita kahit na isang bahay na pwedeng matuluyan.

Kelvin WAAAAAAAAAAH! Magsusugat na ata yung talampakan koooo!

Nauuna siyang maglakad kaya naman likuran lang niya ang nakikita ko. Mabuti na lang maliwanag ang buwan. Wala kasi ditong poste ng ilaw or something na magbibigay ng liwanag pag nagkataon.

Ng biglang

O.O

May tumusok sa paa ko.

MAY TUMUSOK SA PAA KO!

"WAAAAAAAAAAAAH! AAAAAAAAAAAAHCK! ARAAAAAAAAY! WAAAAAAAAAH!" Sigaw ko.

*PUGSH!*

At sa sobrang sakit napaupo na ako sa kalsada. WAAAAAAAAAH TTTT____TTTT MAMAAAAA!

Ang sakit.

"Anong kalokohan yan?!"

Pagtunghay ko, nakatayo na sa harapan ko si Kelvin at naka-pameywang pa.

>3< Masakit kaya!

"Yung paa ko.." Mahina kong sambit. "Masakit." Dugtong ko pa.

Iniluhod niya yung isa niyang tuhod at... at... O///O

hinawi niya yung gown na suot ko para makita niya yung paa ko.

~___~! -> Mukha niya ng makita na niya.

"Bakit wala kang suot na sapatos?! Nababaliw ka na ba talaga?!" Bulyaw niya sa akin.

>___<! "Aaaaargh! Hindi ko kasalanan! Kasalanan nung..... nung...." Sino nga ba? Eh pagkakatanda ko, hinubad ko yung sapatos ko ng tumakbo ako palabas ng simbahan kanina.

"And now you're blaming others sa katangahan mo! Retard!"

"Kasalanan mo!" Sigaw ko. Na siya namang ikinagulat niya.

"A-ako? Kasalanan ko?! Ugh! At bakit naman--"

"Kase isa kang matsing na bigla-bigla na lang lumilitaw! Tse!" Inirapan ko siya at sinubukan na tumayo pero..

*BOINKS!* @___#!

"AAaaaaahck! Ang sakit. *Sniff*" Habang himas-himas ko ang balakang ko.

Ang malas ko talaga ngayon!

"Ano namang connect nun?!" Mukhang naiirita niyang tanong.

Napa-isip tuloy ako bigla.

Ano nga bang connect nung sinabi ko?

Parang ang layo. -___-!

"Hindi ko alam! Hwag mo akong pag-isipin! Hindi gumagana ang utak ko kapag may masakit na part sa katawan ko!" Then I looked away.

"Psh! Ang sabihin mo wala talagang laman ang utak mo! Hahahaha~" Tawa lang siya ng tawa.

"Ang sama talaga ng ugali mo! Umalis ka na nga!"

Tumigil siya sa pagtawa.

Mukhang seryoso na yung mukha niya.

"Sigurado ka?" Tanong niya.

"Oo! Balikan mo na lang ako dito kapag may sasakyan ka na." Sabi ko sa kanya ng hindi man lang tumitingin sa mukha niya.

"Okay." Simple niyang sagot.

O.O

LOKO TO! Iniwan talaga ako?!

Hindi ko talaga siya maasahan sa mga ganitong bagay. Haixt!