CHAPTER 30: ANG PAGHAHANAP SA PRINSIPE NG KAARTEHAN!
TOM POV:
"Hwag po kayong mag-alala. Sa oras na may makuhang lead kung nasaan sila, ako na ho mismo ang babawi kay Glazy." Hero.
(O.o)? Lakas ng loob nitong lalaking to ah. Pinipilit nila akong magsalita kung saan dinala ni Kelvin si Glazy. -___-! Wala naman talaga akong alam eh. At kung sakaling may alam man ako, hinding hindi ako magsasalita.
Masyadong nagpadala sa emosyon si Kelvin. Alam niya kaya ang magiging consequence ng ginawa niya? aaaaisht! Sakit ng ulo talaga ang lalaking yun! Pati tuloy ako nadadamay! Ang arte pa kase nung una, akala mo walang gusto pero ngayon itinakas niya sa simbahan si Glazy sa araw mismo ng kasal! Loko talaga!
"Pwede na ho ba akong umalis?" Singit ko sa kanila.
Sandaling nag-isip si Sir Vergara. Ang Lolo ni Kelvin.
"Pakibalitaan na lang ako hijo kung sakaling tumawag sayo ang apo ko. Aasahan kita." Sabi ni Sir Vergara.
Tumayo na ako. "Makakaasa ho kayo." I vowed then went outside the intense room.
Sigh.
Ang laki ng problema ng mga Vergara. Pero kung tutuusin madali lang naman nilang makikita yung dalawa eh. Kung gagalaw lahat ng galamay ng pamilya nila. Ang sabi nga ni Kelvin... 'walang imposible sa mga Vergara'. Sobrang liit lang ng Pilipinas. Hay nako!
Pasakay na sana ako ng new car ko ng biglang may humawak sa kanang balikat ko.
I stop.
At pagtingin ko,
"Sigurado ka bang wala kang kinalaman sa plano ng kaibigan mo?" Hero. Anong problema nitong lokong to?!
Tinanggal ko yung kamay niya sa balikat ko sabay sabing.. "Kung may alam man ako, sa tingin mo ba magsasalita ako?"
Namilog ang mga mata niya. Ang lakas ng loob niyang tanungin ako na para bang may tinatago ako!
"Hindi mo alam kung anong kaya naming gawing mga Vergara." Pananakot niya.
"Psh! Wala akong pakialam." I said sabay bukas ng pinto ng kotse ko. At bago ako pumasok.. "Oo nga pala, Hindi mo alam kung anong kayang gawin ng kinakalaban mo. Sa pagkakaalam ko, si Kelvin ang tipo ng lalaki na luluhod ka muna sa harapan niya bago mo makuha ang gusto mong maagaw sa kanya." I smirked then sakay sa kotse.
GLAZY POV:
HUUUUUUK!
(O____O)
Nakita niya ako!
Patay!
(TT.TT)
Kailangan ko ng tumakbo papalayo sa lugar na to!
Dali-dali akong tumalikod habang nakataklob sa mukha ko ang mga kamay ko.
WAAAAAAAAH! Lagot na!
Isa
Dalawa
TAT-- "AAAAAAAAAAAAAAAHCK!" (/O\)
"Kung makasigaw ka para kang nakakita ng multo ah!" He said.
Lalong bumigat yung kamay niya na nakapatong sa balikat ko. Anong gagawin koooo?
Hindi ko pa rin tinatanggal ang mga kamay ko na nakataklob sa aking mga mata.
"Siguro sinisilipan mo ko ano?" nag-iba yung boses niya. Yun bang parang nang-aakit! WAAAAAAAAAH!
Mabilis akong umiling.
BINABASA MO ANG
Danger: Mischievous Couple! [PUBLISHED under LIB]
HumorBOOK 1 of DANGER SERIES Published under LIB *This story contains emoticons. Bakas pa ang jejemon days sa way ng pagkakasulat. *I will never edit this story, dahil dito ko nakikita ang difference ng pagsusulat at pag-iisip ko noon. (The truth is tam...