Everything happens have a reason.
Lumapas ang panahon ni anino ng aking asawa ay hindi nagpakita sa akin o sa amin. Kahit ang mama ko ay nagtatampo dahil hindi man raw lumambot ang puso niya sa panawagan namin noon sa tv kahit sa radio.
Mahirap pala kapag naging kampante ka dahil akala ko ay mabilis lang mahanap ang asawa ko pero hanggang akala ko lang pala iyon.
Life goes on. Habang naghahanap at nakikibaka sa kalungkot ay sinasamahan ng tatag sa pananampalataya at tatag para sa sarili. Hindi pwedeng manatili sa downs of life dahil maraming mga maliliit na bagay na blessings para sa atin na hindi nakikita nung masagana ang lahat, like nung walang pagsubok na dumating.
Huminga aki nang malalim dahil nararamdaman kong kahit magaling ang naghahanap kung may mas magaling na nagtatago ay walang mangyayari. Walang Chrisian Rana ang lilitaw kaya tumayo ako at tumingin sa pambisig kong orasan na palagi kung suot dahil heto na lang ang tanging remembrance ko sa kaniya.
"Professor?" tawag sa akin. Tumingin ako sa pinto at inalis ko muna ang eyeglass sa mata ko.
"Come in," utos ko at ngumiti. Patakbo siyang lumapit sa akin and she give me kiss to may pisngi kaya niyakap ko siya nang mahigpit.
"Kumusta?"masayang tanong ko.
"O-ookay lang po u-uncle," masayang sagot niya.
"Kumusta ang vacation naman?" tanong ko ulit at kinurot ang pingi niya because she's cute.
"A-aam haappyyy!" masayang sabi niya.
"Where's your mama?" tanong ko pa dahil ang guro niya sa SPED ang kasama niya.
"Beesy po."
Ginulo ko ang buhok niya sa tuktok ng ulo niya. Nakakaawa man itong anak ni Lea pero wala na siyang magagawa pa. Sabi nga nila swerte raw ang may Down Syndrome they are gift from above at na niniwala akong swerte sila sa negosyo. Ang dapat lang natin gawin sa may mga ganitong blessings ay mahalin at tanggapin sila. Dahil may ibang human being na kagaya ko na hindi man lang mabigyan ng anak at hanggang ngayon ay na ngangapa sa paghahanap ng wala.
"You want to eat?" tanong ko baka nagugutom na siya. Nag-isip muna siya kaya ngumiti lang ako at tumingin sa kasama niyang guro.
"Ma'am Janice? Ako na lang ang bahala sa kanya," sabi ko.
"Salamat, sir."
Tumalikod na siya at lumabas sa office ko. Nag-dagdag ako ng curriculum dito sa University para sa mga ibang learners. Isa na ang Special Education o SPED at Technical Education and Skills Development Authority o TESDA at partnership na rin ng University ang CHED. Habang tumatagal ay maraming mga batang kailangan ng Education kaya nagpapasalamat rin ako sa mga partnership ng University kasi nakakatulong sila para sa kabanata.
"Ang kabataan ay pag-asa ng bayan," bulaslas ko.
"Saan mo gustong kumain?" tanong ko sa anak ni Lea.
"Jaajalibe U-uncle." sagot niya.
"Let's go," mabilis kong sabi at kinuha na ang susi pati ang wallet ko sa may drawer ng table ko. Iniwan ko na ang cell phone ko dahil wala naman rin tatawag sa akin na importante sa ngayon.
"Yeeheey!" masayang saad niya. Hindi pa siya na kuntento dahil tumalon-talon pa at pumalpak.
"Halika na," sabi ko at hinawakan ang kanan kamay niya at hawak kamay kaming lumabas sa office ko at naglakad papunta kung saan naka park ang sasakyan ko.
"Ready?" tanong ko bago ko siya binuhat at pinaupo sa front seat.
"O-opo uncle."
Kinurot ko muna ang isang pisngi niya bago ko inayos ang seat belt niya at pagkatapos ay sumakay na rin ako sa driver seat at binuhay ang makena bago ko pinatakbo ang sasakyan ko.
BINABASA MO ANG
I'm married to a Professor (BACHELOR V)
Storie d'amoreArrange marriage ang dahilan kung bakit kasal si Chrisian sa lalaking lihim na iniibig mula pagkabata nito. Walang problema sa lalake dahil naniniwala siya sa salitang LOVE IS A CHOICE and He is matured enough in terms of relationship pero may hangg...
