My Love's Secret

Chapter 23

Rowan's P.O.V

"Fuck! Cora again!? Kailan ba ako titigilan ng babaeng yan? Kapag napuno na talaga ako diyan..." Sigaw ko sa tawag.

"Rowan please relax, ako na bahala susubukan kong ayusin if maayos, kapag hindi ko naayos hindi ko na rin alam ang gagawin" Kinig ko sa tono niya ang pagaalala.

"Rowan? What happened?" Shine asked me.

"Nothing" I answered sparingly.

"Tell me what happened Rowan!" Rinig mo sa tono niya ang kaniyang pagaalala.

"Can you shut up Shine just for a second!?" I shouted.

Pinatay ko na ang tawag sa sobrang inis. Nakita ko ang pagsimangot ng kaniyang mukha pero hindi ko iyon pinansin dahil sa balitang sinabi sa'kin ni Joseph. Dali-dali akong nag bihis at bumaba, sumakay na rin kaagad ako sa sasakyan at naiwan ko si Shine sa loob ng aking kuwarto.

Walang pumapasok sa isip ko habang nagmamaneho, wala ako sa wisyo ang patuloy lang na pumapasok sa isipan ko ay ang balita at ng demonyong babaeng si Cora.

Sobrang bilis ng takbo nang aking sasakyan sa sobrang pagmamadali, nilalagpasan at inuunahan ko na ang mga sasakyang nadadaanan ko. Pinagpapawisan ako sa loob ng kotse kahit malakas naman ang aircon sa loob, hindi ko alam kung bakit parang kinakabahan ako.

Habang nag papatakbo ay nakaramdam ako ng pitik sa aking ulo, nahihilo ako naalala ko na wala pa pala akong kain simula kagabi. Sumakit rin ang ulo ko at umiikot ang aking paningin. Hindi ko alam bakit ganito ang pakiramdam ko.

Mabilis pa rin ang aking patakbo, bumibigat ang aking mga mata pero pinipigilan ko hanggang sa may malakas na pwersa na lang ang tumulak sa akin.

Ang sakit sa tenga! Ano ba tong ingay na naririnig ko? Ganitong ganito yung narinig ko noong naaksidente kami ng kuya ko!

"Tulong! Tumawag kayo ng ambulansiya! Gising pa yung tao sa loob!" Sigaw ng babae.

Hindi ako makagalaw namamanhid na naman ang buo kong katawan! Nanghihina ako at lambot na lambot na ang pakiramdam ko. Ansakit aking katawan feeling ko ay nasa masikip akong lugar! Hindi ako makakilos, hindi ako makaimik!

Tumingin ako sa paligid ko, nag bu-blurd na ang aking paningin puro basag na bubog ang nakapalibot sa akin at isang malaking poste sa harap. Nakirot pa rin ang ulo ko kasabay ng buo kong katawan.

Tumingin ako sa aking mga kamay, puno ito ng dugo! D-dugo! Bakit may dugo sa'king palad!? Help! Walang nagbabago sa'king lagay hindi ako makakilos at hindi ako masigaw. Nahihilo ako hanggang sa mawalan na lang ako ng malay.

***

TUT TUT TUT TUT

Ano tong naririnig ko? Paulit-ulit na tumutunog sa aking tenga. Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata, sobrang liwanag! Huni din ng mga ibon ang aking naririnig. W-wait im a in heaven?

Hindi pa rin ako makagalaw at makaimik, nanghihina pa rin ang nararamdaman ko. Sinubukan kong igalaw ang aking kamay pero daliri lang ang kaya kong kontrolin.

"Babe! You're awake!" Sigaw ng babaeng na sa aking harap.

Babe? Who is this girl infront of me? Dahan-dahang nag aadjust ang aking paningin at dahan-dahan ring lumilinaw, natatanaw ko na siya, she's beautiful and she's smiling.

"Who are you?" Nanghihinang tanong ko sa kaniya.

"You don't remember me Rowan? Im Cora... Corazon! Im your girlfriend" ngiting pagmamalaki at pagpapakilala niya.

Girlfriend? I have a girlfriend? I can't remember anything. Argh!

"Wag ka muna mag isip ng kahit ano babe, lalo ka lang mahihirapan. Wait here i'll gonna call tita Rochelle your mom" Kinig sa boses niya ang pagalala sabay halik niya sa aking noo.

Lumabas na siya ng pinto at isinara. Tumingin ako sa bintana ang ganda ng langit kita ko rin ang pag sayaw ng mga dahon dahil sa hangin.

Pinilit ko uling alalahin ang lahat, kung anong nangyari at paano ako napunta sa ganitong kalagayan pero wala talaga, wala talaga akong maalala na kahit ano.

Lumangitngit ang pinto at sabay pasok naman ng isang babae.

"Rowan my baby! You're finally awake!" Nakangiti at galak niyang pagkakasabi.

"Are you my mom?" I asked her.

"Yes baby, im your mom... Finally after 3 weeks nagising ka na din, i really really miss you  rowan!" Naiiyak niyang hinaplos ang aking kanang pisngi.

"What happened to me?" I asked her again.

"Wag mo na muna isipin yon rowan, kapag okay ka na ikukwento ko sayo lahat" nakangiting sagot ni mom.

Ngumiti lang rin ako sa kaniya sabay tingin ulit sa bintana. Gusto kong maalala ang lahat pero sumasakit lang ang aking ulo kapag iniisip ang dahilan kung bakit nandito ako ngayon.

Naguusap si Mom at si Cora sa sa sulok ng marinig ko ang langitngit ng pinto. Pumasok ang dalawang lalaki kasabay ang tawag sa'kin "Rowan!"

Lumingon ako at natanaw ko ang mangiyak-ngiyak na lalaki sa aking tabihan.

"Rowan! Sa wakas gising ka na! Kamusta kana? Naalala mo ba ako?" Sunod sunod na tanong ng lalaking nasa tabihan ko.

"Relax, wag mo munang kulitin si rowan ang rami mo agad tanong eh" awat ng lalaking nasa likod niya.

"Im Zed your friend rowan and this is Joseph your also freind... i mean bestfriend" pagpapakilala niya.

Ngumiti lang ako sa kanila at nagpahinga na ulit. Nakatulala pa rin ako, walang pumapasok sa isip ko na kahit ano. Lumabas na rin si mom at cora habang naiwan naman sa loob si Zed and Joseph na nagkukulitan at naguusap.

"Rowan" Joseph called me.

Lumingon ako sa kanila at nakitang nakatingin sila sa'kin, nakangiti si Joseph na tila'y batang masaya.

"Wala ka ba talagang maalala? As in wala talaga?" Joseph asked me.

"Nothing" i replied.

"Wala talaga? Edi hindi mo maalala lahat ng pinagsamahan natin? Lahat ng masasayang araw na magkasama tayo? Nakakalungkot naman" paiyak na tono ni joseph.

"Eh si shine?" Pahabol pang tanong nito.

Huh? Shine? Who's she? Napatingin ako sa kisame at nag isip. Nakita ko rin ang masamang tingin ni Zed kay Joseph. Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy nila, kung sino ba ang tinutukoy nila.

"Ah i mean ay ano yung shine, yung kanta ba... shine bright like a diamond" sabay kamot ni Joseph sa ulo niya.

Napangiti na lang rin ako pero ganon pa rin ang aking sagot, wala akong maalala na kahit ano.