ölüm çiçeğim

23 bölüm

                                  💐

Gözlerimi açtığımda yanımda kimse yoktu telaşlanmıştım yavuz nerdeydi gitmişmiydi telefonu hemen elime aldım saat 12'ydi ve bir mesaj vardı yavuzdan gelmişti

Zor duruma düşme diye şuan yanında değilim güzelim umarım benimle uyumak sana iyi gelmiştir çünkü bana çok iyi geldi ,seni çok seviyorum

Gördüğüm mesaj yüzümü gülümsetmişti yavuzun bu kadar düşünceli olması ve bu sevgisi beni iyileştiriyordu

Yataktan çıktım ve banyoya ilerledim güzelce temizledim banyoyu ,elimi yüzümü yıkadım dişlerimi fırçaladım sonra odama geldim kıyafetlerimi giydim

Takılarımı taktım makyajımı yaptım saçlarıma baktım

Oldukça kısaydılar, canım yandı Selim'in saçlarıma dokunduğu geldi aklıma yine nefret ettim ben bir ömür selim yüzünden kendimden nefret edecektim aynadan uzaklaştım telefonumu cebime koydum ve aşağıya indim herkes uyanmıştı bugün pazardı o yüzden herkes evdeydi herkes yemek masasına oturmuştu karşılarında durdum kısa saçlarımı görünce herkes çok şaşırmıştı

Babama kaydı gözlerim uzunca baktı sonra sandalyesini geri çekti ve ayağa kalktı yanıma geldi"birtanem saçların ne güzel olmuş öyle" dedi saçlarıma dokundu elinede olan saç tutamımı öptü "şampuanını mı değiştirdin" gülümsemiştim"sabah saat 2 yada 3 gibi selim geldi eve nasıl girmiş bilmiyorum"duraksadım herkesin kaşları çatılmıştı"saçlarıma dokundu, yüzüme dokundu,kollarıma dokundu nefret ettim baba kendimden nefret ettim ,saçlarımdan nefret ettim bende kestim saçlarımı dokunduğu her yerimi kesmek istedim ama aklıma siz ve yavuz geldi kıyamadım sizin için kıyamadım kendime bende saçlarıma kıydım kısa olunca çekilmeleri zorlaşıyordu,dokunulması da zorlaşılsın istedim iyi yapmışmıyım" herkes şok içindeydi bu sözleri ben de kendimden beklemiyordum canım çok yanıyordu demirhanlar da görsün istedim bir kez olsun ne kadar canımın yandığını bilsin istedim kötümü yaptım bilmiyorum acımı paylaşırsam belki daha az yanar sandım ama onların canını yakmam beni kötü biri yaptı ben hep kaçardım kötü olmaktan
demirhanlara ilk kez kötü oldum ilkleri yaşıyordum,yaşıyorduk

"Kestiğin her telin cezasını çekecek yanan o canının her saniyesini o şerefsizlere yaşatacağım ucunda ölüm bile olsa" korkmuştum ben bir ölüm daha istemiyordum ben artık kimse ölsün istemiyordum

" Ben ölüm istemiyorum baba,ben intikamda istemiyorum ben huzur istiyorum biraz nefes almak istiyorum senden tek isteğim kimse ölmesin baba benim için kimse ölmesin eğerki bir fedakarlık yapacaksanız yaşayın ve lütfen artık soru sormayın acılarımı öğrenmeyin geçmişimi bilmeyin gün yüzüne çıkan her anım beni yoruyor" anneme baktım sandalyeye oturmuş başını ellerinin arasına almış sessizce göz yaşı döküyordu yanına adımladım"akıtığın her göz yaşına ölürüm annem ağlama sende ölüm isteme" kafasını kaldırdı ayağa kalktı beni kendine çekti ve içli içli ağladı

"O merhametli kalbine kurban olurum" gülümsedim

Abilerime kaydı gözüm"Selim'in bana bir sözü oldu" dedim demir abime baktım annem benden geri çekildi

"Abilerinle işim bitsin seni yanıma alıcam dedi sizinle ne işi var" gözlerini kaçırmışlardı "sonra konuşalım abim sonra senden tek istediğimiz bize güven tamamı" demir abimin sözlerini Alp ve Sarp abimde desteklemişti

Başımı salladım.

Kimsede benim yüzümden iştan kalmamıştı ve kahvaltı yapmamışlardı abimler ve babam çalışma odasındaydılar bende salondaydim annem mutfaktaydi kısacası herkes bir yere dağilmişti