ölüm çiçeğim

19 bölüm🩷

Uzun zaman sonra merhaba
Sizleri çok özledim,ve yeni bölüm atmadan duramadım umarım beğenirsiniz

                                   💖

Hayat bazen öyle acımasız oluyordu ki ,insan nefes almaktan korkar oluyor'du, ben zamanın'da o kadar çok nefessiz kalmıştım ki bazen ölmek için yalvarır'dım, benim son kurtuluş biletim ölüm'dü sonra kader bir daha baktı yüzüme ilk gülüşüydü bana ,ailemi buldum kader bir daha güler mi bilemem ama en güzel gülüşü demirhan'lardı

Yusuf amca'nın son golünden sonra 2 gün geçmişti, geceleri yavuzla konuşuyor'duk nişan hakkında,

Evet yavuzdan hoşlanıyordum hatta öpmüştüm bile ama bu yavuzla hemen evleneceğim anlamına gelmiyor

Korkarım ben evlilikten zaten babamın nasıl bu evliliğe ikna olduğunu bile anlamıyor'dum saate baktım 4:03

Evet erken kalkmıştım tıpkı eskisi gibi,uyku düzenim hiç bir zaman düzgün olmamıştı erken yatıp erken kalkanlardan değildim geç yatıp erken kalkardım ama demirhanlardan sonra uykum düzene girmişti erken yatıyor erken kalkıyordum,stres yapmış olmalıyım yine bozmuştum düzenimi
Daha fazla yatakta duramayacağımı anlamış ve yataktan çıkmıştım banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım dişlerimi fırçaladım banyoda işim bitince odama döndüm,dolabımdan kahve rengi sıfır kol crop giydim altıma krem rengi şort giydim kahve bir kemer taktım belime,aynanın önüne geçtim güzelce taradım saçlarımı hafif bir makyaj yaptım ,telefonumu yatağın üzerinden aldım, yatağımı da düzeltip hemen aşağıya indim herkes normal olarak uyuyordu,dün salona bıraktığım çantamı aldım içinden sigaramı çıkardım cebime koydum ve mutfağa gittim ev çok sessizdi bende insanları uyandırmamak için sessiz hareket ediyordum

Dolaptan buzları çıkardım,nişan mevzusu geldi yine aklıma emindim evlilik istemiyordum yavuz isteyebilirdi,ama bizim durumumuz bunun için daha çok erken'di hem daha yavuz benim bir bebek düşürdüğümü bile bilmiyordu ona rağmen kabul edermiydi beni,kabul etmezse üzülürdüm ama Yavuz'a saygı duyardım
Sonuçta kim böyle birini isterki

Yavuz ister o benim yaralarımı biliyor buna rağmen istedi

Elimi karnımın hafif altına dokundurdum izi vardı çok belli olmuyordu izi ama oradaydı

anne nolur kurtar beni

yine anneme gitmiş yalvarıyordum selim'den kurtulmak istiyor'dum

"Aslı nerdesin lan"korkuyla anneme baktım yalvarır şekil'de bakıyordum " anne öldürür beni" dedim

kafasını eğdi "yapamam babana karşı gelemem" gözüm'den yaşlar birer birer aktı,saçlarımda hissetiğim ağrıyla çığlık attım selim saçlarımı tutmuş yere fırlatmıştı karnımın taşa çarpmasıyla tüm vücudum uyuştu karnıma kramplar girdi bağırdım çığlıklarımı tüm dünya duydu ama insanlar duymadı kolumdan tutup sırt üstü yatırdı elim karnım'daydı " demek bebeğide alıp gidiceksin öylemi" eliyle annemi gösterdi " o mu kurtarıcak seni" haklıydı kurtarmazdı "selim bırak gideyim" yalvardım yine alışmıştım yalvarmaya ben bune hep mahkum kalmıştım ,yalvarmaya."gidemezsin lan benimsin banana senin için servet ödedim bırakmam benimsin anladın mı ,benimsin" karnımda hissetiğim ağrıyla çığlık çığlığa bağırdım selim o gün bebeğimi benden almıştı elindeki bıçağı karnımdan çıkardı tekrar bıçağı karnıma sapladı,o gün bebeğim,hayatım,duygularım benden alınmıştı selim o gün bebeğimi öldürmüştü

omzum'da hissetiğim elle yerim'den sıçradım dudaklarımda yine bir çığlık koptu

"Aslı abim iyimisin" demir abim'di korkuyla yüzüne baktım eli tekrar bana doğru uzanınca geriye çekildim