ölüm çiçeğim

8 bölüm

İnsan neden kendi kendinden nefret eder ?

Korkak birisi miydim ?

Bilmiyorum

Yakamı bırakmayan geçmişim mi beni bu hale getiriyor'du

Olabilir

Bilmiyordum bana ne olduğunu bilmiyordum kendime anlam veremiyordum

Bağzı zamanlar cesaretli özgüvenli biri oluyordum sonra bir anım aklıma geliyor ve eski aslı oluyordum korkak, elleri titreyen , kekeleyen , kimseye hiç birşey anlatamayan aslı korkak aslı

Yavuzun bu dediklerine kimse anlam verememişti bende dahil az önce beni babamdan istemişti herkeste şaşkın bakışlar vardı sahi yavuz ne saçmalıyor'du ne diyordu bu adam

Fatih bey sonunda konuşmayı başarabilmiş ve herkes ona bakmıştı

" Yavuz oğlum ne diyorsun sen" dedi

Yavuz'a gitti bakışlarım o bile ne dediğini bilmiyordu biraz bekledi ve kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı

" Duydunuz Fatih amca bakın biliyorum pat diye söylemek olmadı " dedi yavuz

Fatih bey bana baktı

"Kızım yavuz neyden bahsediyor senin böyle birşeyden haberin var mı"

Yavuz da olan bakışlarım fatih beyi buldu

Titreyen ellerimi arkama aldım fatih beye bakmayı kestim ve selime baktım bana bakıyordu eskiden böyle baktığı geceler iyi olmuyordu şiddet dolu geçiyordu cehennemim oluyordu bu durum ellerimin titremesini artırıyordu
Ne söyleyecektim yavuzun neyden bahsettiğini bile bilmiyordum ne demem gerekiyordu selimden gözlerimi çekemiyordum korkuyordum kulaklarımda sırtıma vurulan kemer sesleri geliyordu

" Kızım iyimisin " fetih beyin konuşmasıyla irkildim

"Ne oluyor yavuz sen neyden bahsediyorsun o benim kardeşim lan sen benim kardeşimle nasıl evlenmek istersin ne zamandır tanıyorsunda böyle kolayca bu ortamda konuşabiliyorsun" Alp abim Yavuz'a yükselmişti

" Sırası değil şimdi alp bu konuyu yavuzla sonra konuşacağız şimdi değil" dedi demir abim

Sarp abim konuşmuyor sadece olayı kavramaya çalışıyordu gayet sakindi

" Lan ben seni öldürürüm sen bu eve gelip kardeşime o gözle nasıl bakarsın" sarp yavuzun üzerine gitmiş yumruk atmıştı yavuzun annesi çığlık atmıştı ben konuşamıyordum Zeynep hanım fatih beye bişey yapmasını söylüyordu

Donup kalmıştım az önce ben sarp abim için sakin mi demiştim sözümü geri alıyorum bunu bı köşeye not alacaktım sarp abim sessiz olursa fırtına öncesi sessizliktir

Birden kolumdan tutuldum selim kolumu tutmuş beni peşinden sürüklüyordu herkes yavuzla sarpı ayırmaya çalıştığı için bizi fark etmemişti

Mutfağa girmemiz'le beni itmesi bir olmuştu yetmemiş üzerime doğru gelmişti geriye adımlarımı atım tezgaha yaslandığımda gidicek yer bulamadım

Çenemi kavradı ve yüzüme yaklaştı çenemi sıktığı için canım acıyordu
Sanki daha beterlerini görmemiştim

" Sen benimle dalgamı geçiyorsun lan" dedi

Kafamı iki yana salamaya çalıştım

"Sen benimsin benim karımsın bir hata yaptım seni bıraktım bunu yapmamam gerekiyordu ama bu benden başkasına gidebiliceğin anlamına gelmiyor,biliyormu beni o şerefsiz "

Konuşamıyordum tir tir titriyordum
Elimden birşey gelmiyordu

"Söylesene" diye yükseldi gözleri kararmıştı karnıma değen birşey vardı