22 yıldır tek başına yaşayan geçmiş yaraları unutmayan aslı yıllar sonra gerçek ailesiyle karşı karşıya gelir bakalım aslı ailesini kabul edebilecek mi?
Demirhan ailesi aslıyı sevecek mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçek sevgi kendini ifade etmek için zorlamaya ihtiyaç duymaz İnsan neden kendi kendinden nefret eder Ölebilirim genç yaşımda en güzel yaşlarımı yaşamadan güzel anılar biriktirmeden daha tamamen aile olamamışken ölebilirim yanlız hissediyordum Neydim ben? Kimdim! Neden bu haldeydim! Hicbir zaman mutlu olamayacaktım Ve bu yanlızlığımla ölebilirdim..
💐
İki gün geçmişti yavuzla ailelerimiz güzel bir akşam yemeği yemiş ve ilişkimizi desteklemişlerdi en büyük destek annelerimizden gelmişti Fatih bey hala homurdansada birşey demiyordu içten içe kızını güvendigi biriyle olmasına seviniyordu
Sahte de olsa sevgilim di yavuz!
Zeynep hanım başımda dikilmiş hiç nazik olmayacak şekilde beni uyandırmaya çalışıyordu bakın çalışıyordu diyordum çünkü dün gece oldukça geç uyumuştum haliyle sabah erken kalkmak istemiyordum
" Annecim saat 9 hadi uyan"
Şey nazikçe uyandırıyormuş
Dolabımda dikilmiştim
Neden mi?
Bu gün Karadeniz tatiline gidiyorduk içimde garip bir heyecan vardı
Yıllar sonra mutluydum
Elime aldiğim kot şort ve salaş bir tişörtü üzerime giymiştim saçlarımı güzelce taramıştım
Aşağıya indiğimde fatih beyle karşılaştık " Günaydın prensesim"
" Günaydın" demiştim neşeli çıkan sesimle
"Valizin hazır mı "
" Evet yukarda kahvaltıdan sonra indiririm"
" Sen dur abilerin dururken sen taşıma beline yazık güzelim" demişti
Fatih beye gülüp onu onaylamıştım o sıra merdivenlerden inen bir adet Alp abimi görmüştüm
"Reis sen kızını buldun bize acımaz oldun kırılıyorum ama"
Fatih bey oğluna bakıp sırıtı
"Benim kızım bir tane senden iki tane daha var oğlum hadi git kızımın valizini al gel"
Onlara gülüp mutfağa gittim hava o kadar sıcaktı ki susuzluktan ölmek üzereydim Bana uzatılan bardağa baktım " Al bakalım minik " sarp abime şaşkın bakışlar attım ne yani dışımdan mı konuşmuştum
Elindeki bardağı aldım " teşekkür ederim"
" Rica ederim " dedi
"Çocuklar hadi sofraya geç kalıcaz " Zeynep hanımın seslenmesiyle suyumu içip hemen yanlarına gittim
Herkes kendi yerine oturmuştu bende yerime geçip kahvaltı yapmaya başlamıştım
Yola cıkmıştık ben Zeynep hanım ve fatih bey aynı arabada gidiyorduk abimlerse demir abimin arabasındaydı bende onlarla yolculuk yapmak istiyordum ama fatih bey beni kendi yanında işte yolculuk etmemi istiyordu
