//ថ្ងៃថ្មី\\
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីអ្វីក៏ថ្មី តែក្ដីស្រឡាញ់បងចំពោះអូនគឺនៅដដែល ហើយនៅដដែលបែបនេះជារាងរហូតតទៅ
នាពេលព្រឹក ព្រះអាទិត្យរះបំភ្លឺផែនដី ផ្ការីកស្គរស្គាយ ខ្យល់ត្រជាក់បក់ ល្វឹងល្វើយ ខ្យល់ឪកាសត្រជាក់ៗនៅជនបទ បែបនេះពិតជាល្អណាស់។
"ពូជុងអ្ហើយ~!" ភ្ញាក់ពីគេងមកមិនបានឃើញពូជាទីស្រឡាញ់នៅនាយតូចថេហ្យុងដើររកស្រែកហៅពេញផ្ទះ
"រកអ្នកណាកូន?" អ្នកស្រីកំពុងតែធ្វើម្ហូបលឺកូនស្រែកពេញផ្ទះបែបនេះក៏សួរលើង
"រកពូជុង ម៉ាក់មានឃើញគាត់ទេ?" ថេយ៍
"អរ! ម៉ាក់លឺគេថាចេញទៅមើលចម្ការ!" អ្នកស្រីគីម
"អររ!!" គ្រាន់តែលឺម្ដាយនិយាយបែបនិងថេយ៍ប្រញាប់ទាញកង់ដែលនៅក្បែរនោះជិះទៅរកជុងហ្គុកបាត់
.....
ជុងហ្គុកចេញពីមកចម្ការមើលកម្មករ និងដើរពិនិត្យចម្ការផង ព្រោះតែខានមកសួរ ក៏រាងនឹកខ្លះដែរ។
"បងជុង!" ដើរពិនិត្យមើលចម្ការសុខៗស្រាប់តែមានសម្លេងស្រួយស្រះមួយបន្លឺហៅនាយក្រាស់ ងាកទៅមើលតាមប្រភពសម្លេង
"រីសា!" នាងតូចរីសានេះហើយដែលទៅជួបជុងហ្គុកនៅក្រុមហ៊ុនហ៎
"បងដើរមើលចម្ការមែនទេ??" រីសា
"បាទ!!" ជុងហ្គុក
"បើចឹងខ្ញុំសុំដើរ កំដរបងបានទេ?" រីសា
"អរ បានតើ បងក៏អផ្សុកដែរ!" ជុងហ្គុក
"ចា៎បង!" រីសា
រីសានិងជុងហ្គុកក៏បានដើរមើលចម្ការបែបនិងទៅ
"អួយ!" ដើរមើលសុខៗរីសាដួលតែក៏បានជុងហ្គុកទប់ខ្លួនជាប់
"យ៉ាងមិចហើយ?" ជុងហ្គុក
"មិនអីទេ អរគុណបងជុង!"
"អ្ហឹម...ថេយ៍-!" ពេលជុងហ្គុកបែមកវិញក៏ស្រាប់តែឃើញនាយតូចថេហ្យុងឈរមើល មិនដឹងថាមកតាំងពីពេលណា
"អូនមកធ្វើអីទីនេះ?!" ជុងហ្គុកលេងទប់នាងរីសា ដើរទៅរកក្មួយប្រពន្ធវិញ
