+Morning
ដូចរាល់ដងថេហ្យុងងើបទៅសាលាតែខុសប្លែកដែលបើកភ្នែកមកក៏ដឹងថានេះមិនមែនជាបន្ទប់គេឡើយ ថេហ្យុងសម្លឹងមើលគ្រប់ ជ្រុងជ្រោយមើលក៏ដឹងថានេះជាបន្ទប់របស់ជុងហ្គុកទេ នេះយប់មិញគេគេងល្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុកហេស៎? ចុះឯណាជុងហ្គុក?
.....
ថ្ងៃនេះគ្មានអ្នកណានៅវិមានទេ លោកតាចននិង
ប៉ាម៉ាក់ថេហ្យុងពួកគាត់ទៅលេងBusanបាត់ហើយ
បែបនេះហើយទើបព្រឹកនេះជុងហ្គុកចុះមកធ្វើអាហារឲ្យថេហ្យុងដោយខ្លួនឯង ចង់បញ្ចេញស្នាដៃឲ្យអូនក្មួយញាំម្ដងអីចឹងហា៎
ដោយថើបពីគេងមកមិនបានឃើញជុងហ្គុកថេយ៍ក៏ទៅបន្ទប់របស់គេវិញដើម្បីងូតទឹកសម្អាតខ្លួនពាក់អាវយឺតពណ៍សរ ខោខ្លីត្រឹមជង្គង់ធម្មតាព្រោះតែថ្ងៃនេះគេមិនរៀនទេរួចរាល់ថេយ៍ក៏ចុះទៅខាងក្រោម
ចុះមកខាងក្រោមក៏មិនបានឃើញអ្នកណានៅសោះ ថេយ៍ក៏ដើរទៅអង្គុយតើតុបាយចុចរងចាំអ៊ុំម៉ែយកម្ហូបមកឲ្យ មួយសន្ទុះជុងហ្គុកក៏ឡើកម្ហូបមកក៏បានឃើញថេហ្យុងនៅអង្គុយគេក៏សួរ÷
"អូនងើបយូរហើយ?"
"ពូអ្នកធ្វើ?"ថេយ៍មិនបានឆ្លើយនិងជុងហ្គុកបែជាសួរបកទៅជុងហ្គុកវិញរឿងម្ហូបដែលនៅលើតុ
"ត្រូវហើយ ធ្វើសម្រាប់អូន!"
"វ៉ាវ~ នេះពូចេះធ្វើវាដែលឬ?!" ថេហ្យុងភ្ញាក់ផ្អើលពេលដឹងថាជុងហ្គុកជាអ្នកធ្វើវាថែមទាំងធ្វើសម្រាប់គេទៀតផង
"ក៏ចេះយូរហើយ តែបងមិនដែលធ្វើឲ្យអ្នកណាញាំឡើយអូនជាមនុស្សដំបូងហើយ!"
"នេះថេយ៍សំណាងដល់ម្លឹងផង?" ថេហ្យុងរំភើបចិត្ត ដែលជុងហ្គុកធ្វើម្ហូបឲ្យគេថែមទាំងជាមនុស្សដំបូងទៀតដែលបានញម្ហូបជុងហ្គក
"អូនជាមនុស្សពិសេសរបស់បងនោះអី សាកញាំទៅមើលរសជាតិយ៉ាងមិចដែរ?" ជុងហ្គុកនិយាយហើយថេយ៍ក៏ចាប់ម្ហូបលើតុមកដាក់ក្នុងមាត់ មើលតែមាត់នាយតូចទៅក៏ដឹងថាម្ហូបនេះឆ្ញាញ់យ៉ាងណាហើយដែល ជុងហ្គុកអង្គុយមើលមាត់នាយតូចមិមហ៊ានសម្បីតែដកដង្ហើមព្រោះតែរងចាំស្ដាប់ចម្លើយថេយ៍មកវិញ
"វ៉ាវ~ ឆ្ញាញ់ណាស់ពូ ថេយ៍ចូលចិត្ត!" គ្រាន់តែលឺនាយតូចថាឆ្ញាញ់ជុងហ្គុកញញឹមឡើងយ៉ាងស្រស់ ម្ហូបមួយនេះគេធ្វើយ៉ាងពិសេសសម្រាប់ថេហ្យុង មនុស្សជាទីស្រឡាញ់
"បើចឹងឲ្យច្រើនៗណា ឆាប់ធំ!"
បន្ទាប់ពីញាំបាយរួចរាល់ហើយជុងហ្គុកក៏រៀបចំខ្លួនចេញទៅក្រុមហ៊ុនដូចរាល់ដង
