Under Series #4: Defended by her love.

CHAPTER 36

Ang ingay...

They are crying, they are constantly crying...

Hindi ko alam kung anong gagawin ko, at tanging pag suksok na lang sa gilid ng kwarto ang nagawa ko.

Kanina pa sila umiiyak, kanina pa sila nag iingay pero ni 'di ko magawang lapitan sila. I want to hush them, but I'm scared...

Binalot ko ang ulo ko ng hoodie na suot  ko, at pilit na tinago ang sarili ko.

I'm scared that if I let myself looked at them or come near them, they might die because of me. Baka matulad sila sa jaoatid nila, baka matulad sila kay Yaakov.

I also might be careless, as they ended up dying again.

Hindi ko na kakayayin kung maulit pa 'yun...

Ang bigat ng dibdib ko, na napatakip na lang ako sa tenga ko. I'm isolating myself in the corner of my room, while my babies— why those angels are crying.

I'm sorry...

Ayokong hawakan kayo, baka kasi mapahamak rin kayo kapag ginawa ko 'yun.

I don't want that to happen; Yuan will be mad at me if he finds out that I killed one of our babies.

Hindi ko na kaya ang nangyari kay Yuela, ayokong mawala pa kayo sa akin.

"Sorry..." Umiiyak na sambit ko, habang nakatakip sa parehong tenga ko ang mga kamay.

Ang higpit ng hawak ko sa mga tenga ko, kasabay ng pag titig sa direksyon nila. The guilt was eating me up, and its consuming me.

Ang laki ng pagsisisi ko sa sarili ko, kung sana hindi ko na lang kayo pinangarap. Kung sana hinayaan ko na lang sarili ko mag isa, 'di mawawala si Yaakov sa akin.

Kung sana 'di ko na lang pinilit si Yuan na dalhin kayo dito sa mundo, sana...sana hindi kayo umiiyak ngayon.

Sorry, it was all my fault—

Napahinto ako ng biglang bumukas ang pintuan ng kwarto kung nasaan ako.

Kita ko ang pagmamadali n'yang pumasok, kasabay ng pag tanggal sa necktie nito at pag angat ng sleeves patungo sa siko n'ya.

He looked so tired, yet he was the one taking care of those angels.

Wala pang ilang sandali ng pagpasok n'ya sa kwarto, ay hawak hawak n'ya na si Yuela sa braso n'ya na s'yang pinaka malakas umiyak.

His hair was all messed up, and I could see how dark his under-eyes were. But I didn't hear any complaints from him.

As he grabbed the bottle with the milk he had mixed and let Yuela drink it, that angel slowly stopped crying...

The drink milk that those angel wasn't the same milk from me, it was a special formulation or something from Ferella. Kahit ang gatas mula sa katawa ko ay ayaw kong ibigay sa kanila, natatakot ako...

Baka pati ang gatas ko, ay s'yang dahilan ng ikakapamahak nila.

I bit mylower lips as I saw that he was holding her on his arms, while softly looking at Levian and Lexian on the crib. Ang lambot ng mga tingin n'ya sa mga anghel na 'yun.

He was cherishing them as if they are the most important person to him. Kahit pagod s'ya...'di ko makita ang pagrereklamo na mukha n'ya.

Naiingit ako...

Agad na tinanggal ko ang matang nakatingin sa kanya nang dumapa ang tingin nito sa direksyon ko.

I slowly lowered my hands from my ears as the noise that once overwhelmed me faded into silence. The pounding in my chest remained, but the world around me seemed to grow quieter and calmer.