Under Series #4: Defended by her love.

CHAPTER 33

WARNING: This chapter consists of disturbing situations that may not be suitable for all readers, please be advised that there was a triggering scene in this chapter, that is related to Mental Distress, and Drug addiction, please if you can't take this kind of topic skip this chapter. (READ AT YOUR OWN RISK)

—---

"Yuan..."

Mahinang bulong ko sa sarili ko.

Mag isa na kasi ako dito sa kwarto, at kanina pang umaga umalis si Yuan. Ni ayaw na nga n'yang bumitaw sa akin, kung hindi ko pa pwersahang inalis sa katawan ko.

Yakap yakap ko ang unan ko ngayon, at nakatulala na naman na nakatitig sa kisame.

Para na akong startfish dito sa kama, lalo na ng bitawan ko ang unan na yakap ko, kasabay ng pagbuka ng parehong hita ko at mga braso.

Nakagat ko pa ang pang ibabang labi ko ng maalala kung ang nangyari kagabi bago umalis si Yuan, akala ko matutulog na kami pagkatapos namin manood pero ginapang pa ako.

I bit my thumbnails as I remembered how amazing that feeling was, For these past few months Yuan had always eaten me now and then to lessen the tension of my body.

Masarap pala 'yun?

Because of the pregnancy hormones, my cravings for his touch grew more intense, and each time he did it, it was as though my body relaxed, melting away all the pressure that I had.

He wasn't inserting himself, he was just pleasuring me.

He seemed to know exactly how to handle my ever-changing moods, making sure I was taken care of, both emotionally and physically.

That man was so perfect in front of my eyes, I just hope that he came back as soon as possible.

Ilang oras pa lang s'yang wala pero miss na miss ko na siya, ano pa kaya ang ilang araw o linggo, diba?

Ang sabi n'ya ay babalik s'ya bago ako manganak, pero nasa pang walong buwan palang ako.

"He will take atleast three more weeks before coming back..." I whispered. "Aish, basta babalik s'ya, yun na 'yun!" Agad na pagbawi ko sa sarili ko.

Tumagilid ako mula sa pagkakahilata ko, at ginamit ang braso para makatayo sa kama, kasabay ng paglabas sa kwarto.

Hindi pa man ako tuluyang nakakababa , ay may naamoy na ako na mabago mula sa kusina.

Nasa ala una pa lang kasi ng hapon, pero pakiramdam ko ay nagugutom na ako kaya naman ay bumaba ako sa kusina para mag tingin ng makakain.

Hindi naman ako nahihirapan maglakad, mabagal nga lang dahil sa dala dala ko.

"Ang dami n'yo kasi, hmp!" Kunyaring pag papagalit ko sa mga baby ko, pero natawa na lang din dahil don.

As I reached the last step down the stairs, I could immediately see a man who was standing on the kitchen.

Obviously, he wasn't Yuan, yet he was standing on my husband's playground.

Naglakad pa ako pa punta doon, bago umupo sa couter top 'tska pinanood 'to na parang naguguluhan pa sa kung anong binabasa.

Nagluluto kasi 'to, at may sinusundan sa ipad n'ya na mukhang na s-stress na.

Kumain ako ng blueberry na malapit sa kamay ko habang nakatitig sa kan'ya, tumatalsik na rin ang niluluto nito at mukhang magpapahabol pa sa mantika ng kung anong ginagawa n'ya.

Imbis na ilayo ang ipad para hindi makalatan ng mantika, ay 'yun pa ang ginamit n'yang panangga para 'di masaktan sa pagwawala ng mantika sa niluluto.

"Hinaan mo kasi 'yung apoy," natatawang sambit ko habang kumakain.