Taste of your lips when we kiss/xiaother/ZAKOŃCZONE

15

"It's only the police
That ever come looking for you"

—Vierre Cloud, "moment"

Aether

Do domu wróciłem dopiero późnym wieczorem. Na dworze było już ciemno. Nie przejmowałem się tym, o której godzinie będę z powrotem w domu. W końcu i tak stał pusty. Rodzice wraz z Lumine mieli wrócić dopiero za dwa dni. Przekręciłem klucz w drzwiach po czym wszedłem do środka. Nie zamknąłem ich za sobą gdyż stwierdziłem, że jest to niepotrzebne. Zdjąłem buty i odstawiłem je do szafki. Przeciągnąłem się i z uśmiechem ruszyłem do kuchni. Nieczęsto zostaje sam w domu na tak długo. Mogę robić co chce bez krzywych spojrzeń i nieprzychylnych komentarzy.

Stanąłem jak wryty kiedy zauważyłem siedzących przy ciemnym stole rodziców i Lumine kulącą się na jednym z krzeseł. Matka rzuciła w moją stronę spojrzenie pełne pogardy i obrzydzenia.

— No, no. Nie chwaliłeś się swoim uczestnictwem w tym cholernym konkursie. Nie wstyd ci tak okłamywać rodzinę? — wycedziła przez zęby. Skąd ona w ogóle o tym wie? To niemożliwe, przecież tak skrupulatnie to ukrywałem, nie mogła nawet nic podejrzewać.

Zrobiłem parę kroków w tył z przerażeniem patrząc na twarze rodziców. Nogi całe mi się trzęsły, czułem, że zaraz się pode mną załamią. W dłoni cały czas ściskałem pluszaka, którego dał mi Xiao. Jąkam coś niezrozumiale nieudolnie próbując poprawić swoją beznadziejną sytuacje.

— Co tam kurwa bełkoczesz?! Nagle ci mowę odebrało gnoju?! — ojciec zerwał się z krzesła przewracając je do tyłu. — Na chuj ci te pieniądze?! Czegoś ci brakuje?! Daliśmy ci wszystko a ty nam się tak odwdzięczasz? — zacisnął dłonie na moich ramionach szarpiąc mną z całej siły.

— Skąd... Skąd wy o tym wiecie? — wymamrotałem trzęsącym się głosem.

— Chyba zapomniałeś ustalić wspólnej wersji ze swoim nauczycielem. Zadzwonił do mnie i wszystko powiedział. Nawet nie wiesz jak mi było wstyd! Jak mogłeś zrobić mi coś takiego?! Ludzie pomyślą, że się tobą w ogóle nie interesuje! Zrujnowałeś mi reputacje! — matka podeszła bliżej a z każdym jej krokiem po pomieszczeniu rozchodził się odgłos jej niebotycznie wysokich obcasów, które nosiła nawet będąc w domu. Momentalnie poczułem jak jej dłoń zdobiona długimi paznokciami obija mój policzek odrzucając twarz w bok. Do oczu napłynęły łzy. Strach całkiem mnie sparaliżował, nie byłem w stanie wykonać żadnego ruchu.

Patrzyłem się przed siebie z lekko uchylonymi ustami. Serce waliło mi jak oszalałe. Co mam teraz zrobić? Nie jestem w stanie pomóc samemu sobie. Ojciec popchnął mnie na stojące z tyłu szafki. Uderzyłem o nie plecami mocno się przy tym obijając. Nie mogąc dłużej ustać na nogach osunąłem się na podłogę wypuszczając z ręki pluszowego rekina, którego do tej pory nieustannie trzymałem blisko siebie. Z najwyższej półki spadła ramka ze zdjęciem przedstawiającym całą rodzinę. Matka zaciska na nim swoje dłonie na moim i Lumine ramieniu sztucznie się przy tym uśmiechając. Ojciec ją obejmuję i w ten sposób udajemy normalną, szczęśliwą i kochającą się rodzinę. Niefortunnie kiedy szkło się rozbija jego niewielkie odłamki przenikają idealnie sztuczne uśmiechy.

Bezradnie podniosłem wzrok na stojącego nade mną ojca.

— Na co się tak patrzysz kretynie? Myślisz, że ci odpuszczę?! Nie ma mowy, może w końcu się czegoś nauczysz! — zacisnął dłoń w pięść i uderzył nią w moją twarz. Pisnąłem z bólu a z skroni pociekła mi krew. Ojciec zaśmiał się przyprawiając mnie tym o dreszcze na całym ciele. Znowu mnie uderzył. I znowu i znowu. W końcu moja twarz była tak poobijana, że nie byłam w stanie stwierdzić co najbardziej mnie boli. Lewe oko było spuchnięte a nos pulsował z bólu. Krew, która z niego wypływała ściekała mi na usta. Nie byłem w stanie dłużej krzyczeć. Czułem jak gardło zdarte do czerwoności piecze niczym palone żywym ogniem