LUNA STARK

12. Bölüm

Lan ben telif yemesem iyi ama kendi kitabıma burdan devam ediyorum neden telif yerim ki Neyses iyi okumalar

~~~

Luna'nın Bakış Açısı

Kuleden biraz uzaklaştıktan sonra durdum. Nereye gidecektim ben şimdi mi aklına geldi Luna evet içses şimdi aklıma geldi. Eski evime gitmem tek seçenekti.

Telefonumu çıkartıp Marcus'u aradım. Birkaç dakika çaldıktan sonra Marcus'un uykulu sesi geldi. "Efendim" Dedi Marcus. "Marcus üzgünüm uyandırdım ama birşey sormam lazım. " Dedim hızlıca. Sor demesini beklemeden konuştum. "Hani benim için aldığın ev vardı yaa hala boş mu? " Diye sordum. "Hayır galiba onu kiraya vermiştim. Sonlara doğru sesi kısılıyordu. Gelen horlama sesiyle uyuduğunu anladım ve telefonu kapattım.

Peter bana sorgular bir şekilde bakıyordu. "Hiç bir arkadaşıma ev boş mu diye sordum. " Dedim ona galiba inanmamıştı. "Bizde kalsaydın May halamın canı sıkılıyordu zaten. " Dedi Peter.

Güzel bir teklifti ama olmazdı çünkü her ne kadar babam güveniyor olsa da ben Peter'a güvenmiyordum. "Sağol Peter ama olmaz sende evine git bende eve gidecem." Diye geçiştirmeye çalıştım. "Sen bilirsin teklif var ısrar yok ama eğer birşey olursa diye" Cebinden bir kağıt çıkardı. "Bu adresim" Dedi. Kağıdı elime aldım. "Teşekkür ederim Peter herşey için yarın okulda görüşürüz. " Dedim. Biraz pişmandım çünkü sokakta kalacaktım ama ona güvenmiyordum "görüşürüz Luna" Deyip uzaklaştı.

Bir kaç dakika orada durduktan sonra parka doğru yürümeye başladım. Kaydırakların birisinin başına çıkıp oturdum oraya.

Acaba dedikleri gibi tehlikeli miydim? Ama ben hiç kimseye zarar vermem ki. Ben hiçbir zaman öyle birşey yapmak istemem.

Etrafa baktığımda bir çocuğun ağladığını gördüm. Ona biraz bakınca gözüme bir görüntü geldi. -Çocuğun babasının kalbi duruyordu- bu da neydi şimdi hiç normal değil. İlk defa böyle birşey oluyordu. Çocuğun annesi geldiğinde ordan uzaklaştılar ama ben şaşkınlıktan kalakalmıştım.

Bir anda yanıma Peter oturmasıyla irkildim. "Hani eve gidecektin." Dedi. Omuz silktim "sanırım artık bir evim yok. " Dedim kıkırdıyarak.

Peter bana deli görmüş gibi bakıyordu. Bir anda beni itti ve kaydıraktan aşağı kaydım. Oda aşağı atlayıp bana elini uzattı. "Sana birşey olursa Bay Stark'a bir açıklama yapamam benimle geliyorsun" Dedi Peter. Onunda başını belaya sokmamak için sadece başımı salladım.

Yolda yürürken hala aklım o olan olaydaydı. Resmen çocuğun zihnini okumuştum. Benim en yakın zamanda bu güçleri kontrol altına almayı öğrenmem lazımdı.

Bir kaç dakika yürüdükten sonra bir binadan içeri girip yukarıya çıktık. Peter kapıyı çalınca beklemeye başladık. Kapıyı kızıl saçlı genç bir kadın açtı. "Hey Peter beni çok korkuttun neden haber vermeden çıkıyorsun." Dedi Peter'a sarılarak bu durumlarına tebessüm etmiştim. "Ben de seni özledim May. " Dedi Peter adını May olduğunu öğrendiğim kadına. Peter May'den ayrılarak. "Bu Luna Stark. "Dedi beni tanıtarak. "Bu da halam May." Dedi Peter. "Tanıştığıma memnun oldum Luna. " Dedi May. "Bende efendim" Dedim. "Bana efendim demene gerek yok May desen yeter. " Dedi May gülümseyerek. "Tamam May. " Dedim bende gülümseyerek.