gözyaşlarımı kurtar,

elli,

sellaamm biz geldikk 💗

kitappad yerine burayı seçtiğinize göre buradan devam ediyoruz(kitappade de bölümleri atacağım artık nereden okursanız)

|||

Tüm her şey durmuştu. Tüm insanlar, arabalar, uçan kuşlar şu an etrafımızda bulunan tüm varlıklar bir anda zamanın içinde kaybolmuş, gözlerini bize dikmişlerdi. Herkesin gözleri bizim üzerimizdeydi.

Zaman durmuştu ama yalnızca onlar için durmuştu. Bizim için, tüm bu hissettiğim duygular için son sürat akıp gidiyordu.

"Seni öldürürüm!" Furkan'ın sesiyle vücudum kendine gelip irkildi ve bir anda gerçekliğe geri döndüm. Yaşanmamasını umut ettiğim o gerçekliğe...

Emir geriye doğru sendelediğinde tüm duygu ve düşüncelerimi bir kenara bırakarak hızla Furkan'ın önüne geçip bağırdım. "Furkan yapma!" Tüm herkes bize baksa da Furkan bu zamana kadar benden bir kez olsun ayırmadığı gözlerini bana çevirmedi bile.

Tüm herkes etrafımızda toplanmaya başlarken Emir'in kendini toparlayıp bize doğru geldiğini gördüğümde tüm hırsımla dönerek ona avazım çıktığı kadar bağırdım. "Sakın yaklaşma!" Attığı adımı duraksadığında kimseyi umursamadan devam ettim. "Sen kim oluyorsun da bana dokunuyorsun?! Seni reddettiğimde gideceksin, beni zorlamayacaksın! Hiçbir kadını zorlamayacaksın, anladın mı?! İstemiyorum istemiyorumdur! Kimseye izinsiz dokunamazsın!"

"Sana ne söyledi de reddettin?!" Furkan sözlerimle onun üzerine doğru tekrar yürüyecekken bu sefer ona döndüm. Sinirden tüm yüzünün kaskatı kesildiğini görüyordum ama benim hissettiğim bu duygudan dizlerim bile titriyordu. Öfkeliydim, kırgındım, üzgündüm, endişeliydim... Şu an ne hissettiğimi bile çözemiyordum.

"Gidiyoruz," diyerek Furkan'ın elini tuttum ve ilerlemeye başladım. Furkan elimi bırakmak istese de bırakmadım ve daha yüksek bir sesle bağırdım. "Gidiyoruz dedim Furkan!" Benden bu çıkışı beklememiş olacak ki hareketleri duraksadı ama arkamdan sesini duymuştum. "Seninle görüşeceğiz!"

Herkes bize bakıp videomuzu, fotoğraflarımızı çekiyordu. Furkan benim yüzümden yine binlerce kişiden nefret alacaktı. Herkes ona hak etmediği şeyler söyleyecek, yine kariyeri sallanacaktı. Ama o hiçbir şeyi umursamıyordu.

Koşarak arabaya doğru ilerlerken arkamızdan konuşulanları duymamak için Furkan'ın elini bırakarak ellerimi kulaklarıma götürdüm. Onların söylediklerini duymak istemiyordum.

"Bu kızla mı sevgili?"

"Mercan yüzünden mi kapıştılar yani?"

"Mercan, Feda'nın sevgilisi miymiş?"

"Feda da herkes gibi çıktı."

"Mercan'ın son zamanlardaki havaları bundanmış demek!"

"Feda'yı nasıl tavlamış bu ya?!"

Arabaya girip oturduğumuzda ellerimi yüzüme götürerek öne doğru eğildim ve derin nefesler aldım. Her şey mahvolmuştu. Her şey daha da çıkmaza girecekti.

"Mercan, bana bakar mısın?"

"Burada onların karşısında konuşmak istemiyorum Furkan, eve gidelim." Nefes sesini duydum, daha sonra omzumdaki temasını hissettim. "İyi olduğunu görmek istiyorum, bak bana."

"İyi değilim," Kısa bir sessizlikten sonra başımı kaldırıp onun yüzüne baktım. Kendi yüzüm nasıldı bilmiyorum ama onun yüzü allak bullaktı. Düşüncelerini, duygularını okuyamıyordum. Kafamı önüme eğdim ve ellerimi birleştirdim. "Eve gidelim."