" සර්. "
" එන්න ආගි. මෙච්චර වෙලා මොකෝ කරේ ? "
රෑ නමයට විතර ගෙදර අය රෑ කෑම අරන් ඉවර වුණු වෙලේ මාන්‍ය ආග්‍යට කාමරේට එන්න කියන් උඩට ආවත් මොකද ආග්‍ය නන් ආවේ රෑ එකොළහටත් කිට්ටු වෙලා. මාන්‍යගේ කාමරේට යන්න බය වෙන්න හේතුවක් නම් ආග්‍යට නෑ... ඒත් හවස තමන්ගේ ඉල්ලීම මාන්‍ය පැහැර හැරිය විදිය මතක් වෙද්දි මාන්‍යගේ ඉල්ලීමකට එක පයින් කැමති වෙන්න ආග්‍යට වුවමනා වුණේ නෑ.
කෑමෙන් පස්සේ ශංකිත් කාමරේට ගියත් කාලේ යවන්න ඕන කමටම සාලෙට වෙලා ටීවී බලන තේජා ශාලිකා දෙන්නා ගාවට වෙලා ආග්‍යත් මෙලෝ රහකට නැති දේශපාලන සංවාදෙකට කන් දීගෙන හිටියා. ඉතින් ඒ වැඩසටහන ඉවර වෙලා තේජා ශාලිකා ජෝඩුවත් නිදාගන්න කාමරේට යද්දි තවත් තමන්ට සාලේ රැඳෙන්න හේතුවක් නැතිම තැන ආග්‍යටත් කාමරේට යන්න සිද්ධ වුණා.
පඩිපෙළ නැඟගෙන උඩට ඇවිල්ලත් සෑහෙන වෙලාවක් මොන කාමරේ දොර අරිනවද කියලා කල්පනා කර කර හිටිය ආග්‍ය අවසානේ මාන්‍යගේ කාමරේ දොරට තට්ටුවක් දාලම ඒ දොර ඇරියා. මාන්‍යගේ ආරාධනාව එක්ක පළවෙනි වතාවට මාන්‍යගේ කාමරේ ඇතුළට ගිය ආග්‍ය විශාල පොත් මේසේ ඉඳගෙන පොත් කීපෙකුත් දිග ඇරන් ලැප් එකේ මොනා හරි ටයිප් කරන ගමන් හිටිය මාන්‍ය ගාවට ඇවිදන් ගියා.
" පහළ ඉඳන් උඩට එන්න ආග්‍යට පැය දෙකහමාරක්ම ගියාද?"
" මම ටීවී බැලුවා."
මාන්‍ය ඉන්නේ කේන්තියෙන්. තමන් කියන දෙයක් නාහෙට නාහන කොල්ලා එක්ක කේන්තියෙන්. ඒත් ඒ කේන්තිය පාලනය කරගන්න විදියත් මාන්‍ය හොඳටම දන්නවා.
" දැන් නම් ශවීන් නිදිත් ඇති."
" ආ.. "
" ශවීන් ටීවී බල බල ඔයා වගේ රෑ එකොළහ දොළහ වෙනකන් ඇහැරිලා ඉන් නැතුව ඇතිනේ... "
" ඔයා ශවීන් ගැන දන්නෙ නෑ නේ... "
" මම දන්නවා. "
" නෑ... "
හේතුවක් නම් දන්නෑ ඒත් දැන් ආග්‍යට කේන්තී... ඒත් මාන්‍ය නන් ලැප් එක දිහා බලාගෙනම හිනා වෙනවා. ඔව්. ආග්‍ය කාමරේට ආවත් හරි තාමත් මාන්‍ය නිකමට වත් ආග්‍ය දිහා නොබැලුවා.
