" අයියා... ආග්‍ය... ගෝඩ්... අයියා මේ බලන්නකෝ... "
මාන්‍ය හිටගන්නවත් එක්කම ෆෝන් එක දිහා බලාගෙනම ශංකි ඇඟිලි තුඩු වලින් උඩ පැන පැන ඇවිත්ම මාන්‍ය අතේ එල්ලුණා.
" ආග්‍ය ඔයාට කොච්චර ලස්සන හිනාවක්ද තියෙන්නෙ බලන්නකෝ... බොරුවටනේ අනේ කොයිවෙලෙත් බුම්මන් ඉන්නේ... "
ෆෝන් එක ශංකි මාන්‍ය අතට දෙන ගමන්ම ආග්‍ය දිහා බලන් කියද්දි එයා වසන් කරන්න හදපු හොර හිනාව අහුවුණු එක ගැන ආග්‍යගේ මූණේ නම් කිසිම සතුටක් පේන්න නෑ...
ඒත් මෙතන බලන්නම වටින මූණ තිබුණේ නම් මාන්‍යට. කවදාවත් තමන්ගේ මූණ දිහා බලලා හිනාවක් දීලා නැති ආගි තමන් අහක බලන් ඉන්න වෙලාවක හරි තමන් දිහා බලලා මෙහෙම හිනාවක් දෙනවා කියන්නේ... අනික හිනාවෙන වෙලාවට විතරක් පේන ආග්‍යගේ පිරුණු කම්මුල් වල තියන ඩිම්පල්ස්... ඉතින් මාන්‍ය නම් හිටියේ අහසේ... අනික ඒ තප්පරේම මාන්‍ය ඒ ෆොටෝ එක එයාගේ ෆෝන් එකට air drop කරගෙනත් ඉවරයි.
" මොකක්ද ඒ කරේ ?"
" මටත් ෆොටෝ එක ශෙයාර් කරගත්තා ආගි."
" ඇයි ඒ ?"
" ඒ ෆොටෝ එකේ මාත් ඉන්නව නේ... "
ආග්‍යගේ හැටියට ඕක ඩිලිට් කරලා දාන්නත් බැරි නෑ.. ඒ නිසයි කෝකටත් කියලා මාන්‍ය සේරටම කලින් එයාටත් ෆොටෝ එක ශෙයාර් කරගත්තේ.. ඒත් මාන්‍ය කියපු දේ එක්ක ආග්‍යට තවත් තර්ක කරන්න දෙයක් ඉතුරු වෙලත් නෑ..
" දෙන්නගෙ හරි ෆොටෝ එකක් ගන්න බැරි වුණානේ... කෝ අතනට යන්න ආයේ... "
" මට බෑ... "
ශංකිගෙ කැමැත්තට ෆොටෝ එක ගන්න ගියාට ආග්‍ය කීයටවත් මාශිගේ වචනෙකට නම් එකඟ වෙන පාටක් නෑ...
" The best scene was captured නේ... අද දවසට ඔය ඇති මාශී. Thank you බබා... "
" මමම ඉන්න ඕනේ ඉතින්. "
ඇත්තමයි තනියම යන එන තැනක් දන්නවා නම් ආග්‍ය අනිත් තුන් දෙනා මෙතන තනි කරලා ගිහින් නම් සෑහෙන වෙලා.
" එක පහු වුණා. ලන්ච් ගමුනේ ළමයි. "
" මොනාද බබා කන්නේ... "
" Food studio යමු අයියා. අයියා අර පිට්සා challenge එක තාම තියනවද ? මට ට්‍රයි කරලා බලන්න ආසයි."
