" ආගි යමු. "
කිචන් එකේ ඉඳන් ශාලිකා එක්කම මාන්‍ය සාලෙට එද්දි ආග්‍ය ශාක්‍යා දෙන්නම සෝෆා එකෙන් නැඟිට්ටා. ආග්‍යට යමු කිව්වට මොකද තාම ඇඳුම් බෑග් එක වත් පහළට ගෙනත් නොතිබ්බ මාන්‍ය ආයෙම වේගෙන් පඩිපෙළ නැඟල උඩට යද්දි ආග්‍ය ශාලිකා ළඟට ගිහින් දණ ගහලා වැන්දා.
" පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්න පුතා. ඔයා මෙහෙ පරිස්සමෙන් , හොඳින් ඉන්නවා කියලා අම්මගේ හිත හදලා එන්න ඕන. හොඳද... අම්මා අයියව අපිව විශ්වාස කරලා පුතාව මෙහෙ එව්වට මොකද දවසට හතර පස් පාරක්ම කතා කර කර විස්තර අහන එකෙන් පේනවා අම්මා ඉන්නෙම හිත අලකලංචියෙන් කියලා. මන් අයියටත් කියන්නම්කෝ එන්න කලින් අම්මට කතා කරන්න කියලා. "
" හරි නැන්දේ... "
" අම්මා... මගේ බොට්ල් එකට වතුර එකක් පුරවලා. "
මාන්‍ය කාමරේ ඉඳන්ම කෑ ගහද්දි ආග්‍යගේ ඔළුව අතගාන ගමන් හිටිය ශාලිකාගේ මූණට හිනාවක් ආවා.
" ඔය පේනවනේ... කොච්චර ලොකු වුණත් අම්මා නැතුව වැඩක් කරගන්න බෑ... "
ඒ කියලා ශාලිකා කිචන් එකට යද්දි ආග්‍ය ශාක්‍යා දිහාවට හැරුණා.
" මන් ගිහින් එන්නම් ශංකි. "
" මන් බලන් ඉන්නවා. "
" ශංකි... මේ... ඔයා හිතනවා වගේ දෙයක් සර්ගේ හිතේ නෑ. සර් මට කිව්වා එයාට මාත් ඔයා වගේම තමයි කියලා. "
" මගේ අයියා... එහෙම කිව්වා... "
" ඔව්නේ... "
" මම අයියගෙන් අහල බලන්නම්කෝ ආග්‍ය. "
මාන්‍ය කොහොම දෙයක් හිතේ තියන් එහෙම දෙයක් කිව්වද කියන්න ශාක්‍යට හිතා ගන්න බෑ. කොහොම වුණත් තමන්ට වඩා අවුරුදු දහයක්ම වැඩිමල් අයියට ආදරේ ගැන උපදෙස් දෙන්න තරම් තමන් පරිණත නෑ කියන එකත් ඒ වෙලේම ශාක්‍යගේ ඔළුවට ආවා. දෙන්නගේ සතර කන් මන්ත්‍රණේට තිත තියන ගමන් මාන්‍ය ශාලිකා දෙන්නම සාලෙට එද්දි ඒ දෙන්නටම සමුදීලා ආග්‍යයි මාන්‍යයි කුරුණෑගල යන්න ගෙයින් එළියට බැස්සා.
" මහන්සි නන් නිදාගන්න ආගි. "
ටික දුරක් යනකන්ම දෙන්නා අතර කතාවක් නොවෙද්දි ශටර් එකෙන් එළිය බලන් ඉන්න ආග්‍ය දිහා බලලා මාන්‍ය ඒ කිව්වේ නම් දවස තිස්සෙම කොළඹ පුරා ගිය නිසා කොල්ලට මහන්සි ඇති කියලා හිතලමයි.
