Ne yapıcağıma karar vermeye çalışıyor, aynı zamanda karnımda bir bebeğin, benim bebeğimin olduğunuda aklımdan çıkaramıyorudum.
Bu çocuğu doğuracak mıydım? Ya Nicola öğrendiğinde istemezse? Ya bu bebeği kabul etmezse?
Aramız şu sıralar bozuktu, ama ikimizde birbirimizden vazgeçemediğimiz için ayrılamıyorduk, yani bu konu hakkında ne karar vereceğini kestiremiyordum.
Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim olmadan banyonun duvarını sinmiş halde elimdeki teste bakarak ne kadar ağladığımı bilmeden oturuyordum.
Ayağa kalktığımda kararımı vermiştim.
Bu şey saklayabileceğim bir şey değildi, sonuç olarak o bebeğimin babasıydı, yani benim bu bebeğin geleceği üzerinde ne kadar hakkım varsa onunda aynı şekilde vardı.
Ama kesin olarak bildiğim bir şey varsa o da bu bebeği kesin olarak doğuracağımdı, Nicola ister yanımda olsun ister olmasın, o benim bebeğimdi ve ondan vazgeçmeye hiç niyetim yoktu.
İçerden telefonumu almış Nicola' yı aramaya koyulmuştum, telefon 3. çalışımda açılmış, Nicola' nın sesi hoparlörde yankılanmıştı...
Devam edecek...
Bu saatten sonra yangından küle dönmüş ormana su döksen ne fayda...
Mutlu son mu yapsam, mutsuz son mu karar veremedim, yorumlarda belirtebilirsiniz. Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen ❤️ İstek futbolcu varsa yorumlara yazabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
