Mustafa gözlerimin içine anlamsızca bakıyordu, ta ki açık olan kapıdan bir anda içeri bir kız girene kadar. Kız içeri girdiği anda direk Mustafa' nın boynuna atlamıştı ve "Mustafa' m diye bağırmıştı".
Bense dona kalmıştım adeta, karşımdaki kadına değil sadece Mustafa' nın gözlerine bakıyordum, bir açıklama bekler gibi. Ama o yine susmuştu, her zamanki gibi, bense eşyalarımla birlikte hayal kırıklarımı da yanıma alıp kapıdan çıkmıştım.
Tam bu sırada arkamdan ayak sesleri gelmeye başlamıştı, Mustafa' ydı bu, bir anda kolumdan tutup beni kendine çevirmişti.
Boğuk sesimle;
Yn: Bırak beni! bırak, Mustafa yoksa çok kötü olur. Mustafa: Hayır, bu sefer sen beni dinleyeceksin. Yn: Bırak beni dedim, seni falan dinlemek istemiyorum hiç bir şey duymak istemiyorum, mutluluklar diliyorum size.
Kolumu ondan kurtarıp tekrar gitmeye yeltenmişken arkamdan bağırması ile olduğum yerde kalmıştım.
Mustafa: Sen güzel bir anı olarak kalmayı bile beceremedin, zaten bu yüzden bu duruma geldik, senin yüzünden.
Yumruklarımı sıkıp tekrar ona döndüğümde;
Yn: Evet her şey benim yüzümden Mustafa, sen haklısın. Mustafa: Tâbi senin yüzünden, beni bir kere olsun dinlemedin hiç. Aptal kıskançlıkların, alınganlıkların, en ufak şeye verdiğin saçma tepkiler, her tartışmada küçük bir kız çocuğu gibi davranman, biz seninle hiç adam akıllı tartışamadık ki zaten. Her daim yaşadığımız problemlerden kaçıyorsun, benim ünlü bir sporcu olduğumu her zaman unutuyorsun, saçma kıskançlıklar yapıyorsun, içinde bulunduğumuz durumun farkında bile değilsin, ve ben artık tüm bunlardan yoruldum.
Yn: Öyle mi? Mustafa: Öyle. Yn: Eğer bir suçlu arıyorsak bu ben değilim Mustafa. Beni umursamayan, ara ara varlığımı bile unutan, her defasında beni kırıp, parçalayan, kararlarıma ve isteklerime saygı duymayan, bana vakit ayırmayan, sana destek bile olmama izin vermeyen sensin. Senin bu vurdumduymaz ve sorumsuz tavırların yüzünden ayrıldık biz. Şimdi sana sonraki hayatında başarılar dilerim, bir daha karşıma sakın çıkma. Mustafa: Kuzenim o benim.
Pis yalancı, aptal herif.
Mustafa: Sana bir kaç hafta önce bahsettiğim kuzenim, Naz. Bir süre benimle kalacak demiştim, hatırlıyor musun?
Siktir...
Yn: Hatırladım. Mustafa: Şimdi anladın mı ne demek istediğimi, ne düşünmek istiyorsan düşün, ama başımıza ne geldiyse beni dinlemeyip kendi bildiğini okuman yüzünden geldi. Biliyorum beni hâla seviyorsun, bende seni çok seviyorum, inkar edemem, ama olmuyor, yapamıyoruz.
Derin bir nefes alıp devam etti.
Mustafa: Bizim için en sağlıklı olanı bu, Allah' a emanet ol.
Arkasını döndü ve beni öylece bırakıp odasına doğru yürümeye koyuldu.
"Herkes aynı geceyi yaşar, ama herkesin karanlığı farklıdır."
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen, sizi seviyorum bayyysss🤍.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
