Dwie Korony

Rozdział 2 - Przedwieczna wojna

Przedwieczna Wojna między ludźmi a syrenami rozpoczęła się dwa tysiące lat temu, gdy ludzki król z potężnego królestwa Marrivan, imieniem Lann Lir Farrell postanowił wypowiedzieć wojnę podwodnemu królestwu Atlantydy.

Król Farrell zaniepokojony potęgą syren i ich rosnącą obecnością w pobliżu wybrzeży, obawiał się, że w ciągu jego życia syreny zyskają kontrolę nad lądem, podporządkowując sobie ludzkość. To strach przed utratą władzy i ich dominacją stał się iskrą, która rozpaliła konflikt.

Król żywił tak wielką niechęć i nienawiść do syren i trytonów, że podburzył całą ludność, która poszła razem z nim na wojnę.

Na lądzie głównym miastem był Marrivan – metropolia otoczona potężnymi murami, z czarnymi jak węgiel wieżami i szerokimi placami, które teraz zamieniły się w bazy wojskowe. Ulice, które niegdyś pełne były handlarzy i podróżników, teraz wypełniły się dźwiękami zbrojenia, kowali wykuwających miecze i łuczników przygotowujących się do walki. Wzdłuż wybrzeża znajdowało się kilka kluczowych fortec, takich jak Fort Vafai i Dolus, które stały się pierwszą linią obrony przed syrenami. Syreny zaś miały swoje własne bastiony, ukryte głęboko w podwodnych miastach. Największym z nich było Agven - miasto leżące obok Atlantydy.

Ludzie, choć zdominowani przez ląd, szybko zrozumieli, że walka z syrenami wymaga innej strategii niż zwyczajne bitwy na polach. Król Farrell za radą swoich doradców, zlecił budowę ogromnych okrętów wojennych, zwanych - Oceanicznymi Smokami. Te potężne statki były uzbrojone w harpuny z utwardzonego drewna i żelaza, przystosowane do walki w warunkach morskich, a także wyposażone w katapulty, które mogły wystrzeliwać ogniste kule, paląc wodne szlaki, po których pływały syreny. Na lądzie, wokół strategicznych portów takich jak Espeth i Garron, ludzcy wojownicy stawiali wieże obserwacyjne i umacniali fortyfikacje.

Trytony, z kolei, mieli przewagę w głębinach oceanu. Ich wojownicy, zwani Nerai – elitarny korpus trytońskich strażników – potrafili kontrolować wodę, wywołując potężne fale i wiry, które zatapiały ludzkie okręty. Dodatkowo, syreny współpracowały z morskimi stworzeniami – wielorybami bojowymi, gigantycznymi kałamarnicami oraz flotyllami delfinów, które wykorzystywały do zwiadu i ataków z zaskoczenia.

Jedną z kluczowych bitew wojny była Bitwa pod Erydon, niewielką wyspą leżącą na północ od Marrivan, w kierunku Atlantydy. To tam miało miejsce jedno z najbardziej krwawych starć – syreny, korzystając z nocy i głębin oceanu, zaatakowały okręty Oceanicznych Smoków, niszcząc większość statków zanim ludzie zdążyli odpowiedzieć. Jednak król Farrell, przeczuwając taki ruch, wysłał swoje lądowe oddziały, które dokonały inwazji na Agven, poprzez katapulty i ich ogniste kule.

Podwodne miasto runęło i dopiero po 200 latach Król Atlantydy zarządził odbudowanie miasta.

Innym ważnym starciem była Bitwa o Zatokę Sevat, gdzie syreny użyły ogromnych, podwodnych min stworzonych z rzadkich, eksplodujących koralowców, aby zatopić flotę ludzi, podczas gdy ludzie odpowiedzieli, zasypując wody zatoki toksycznymi roślinami, które paraliżowały syreny, zmuszając je do wycofania się.

Po 26 latach wojna ustała, pochłonęła życia tysięcy zarówno po stronie ludzi, jak i syren i trytonów.

Król Farrell w akcje desperacji, chcąc zakończyć wojnę i wygrać użył pradawnej mocy i rzucił klątwę na syreny i trytonów, zapowiadając, że w każdego ostatniego dnia miesiąca muszą wyjść na ląd, aby dokonała się przemiana. W innym wypadku już na zawsze stracą rozum, staną się potworami i sami wybiją swój podwodny lud.

Klątwa stała się formą upokorzenia i niewoli. Syreny i trytony byli zmuszani do wynurzania się z wody, narażając się na niebezpieczeństwa i wzrok ludzi, którzy z trwogą obserwowali ich comiesięczne wizyty na lądzie. Musieli ukrywać się w odosobnionych zatokach, na skalistych brzegach, by jak najszybciej zejść na ląd i powrócić do oceanu, zanim ktokolwiek je zauważy.