Het masker

322 21 33
                                    

Als ik Marleen heb neergelegd, kijk ik de werkruimte nog eens rond tot mijn blik valt op vuilbak. " Vuilbak je mag de ruimte opkuisen?" zeg ik tegen hem. Terwijl hij kort knikt en wilt weglopen om een dwijl of weet ik wat te gaan halen, krijg ik ineens een geniaal idee. " Wat denk je te gaan halen terwijl je moeder je een tong heeft gegeven". Hij kijkt me vragend en geschokt aan. " Meneer met alle respect maar de vloer is vuil en zit vol met bacteriën en ...." " Ja maar ik heb je niet voor niks vuilbak genoemd en als je me nog één keer durft tegen te spreken, dan zorg ik ervoor dat je tong aan de grond zit vastgeplakt! Begrepen?" onderbreek ik hem. " Ja meneer" en met die woorden gaat hij op de grond zitten en begint te likken. AH geweldig om macht te hebben.

Nu moet ik weer verder met de voorbereidingen van de show. Ik loop richting mijn werkkamer om mijn spullen te pakken. Eenmaal dat ik alles heb, kom ik terug de ruimte waar Tom en Marleen liggen met een lijm pistool en krantenpapier. Ik moet hun maskers nog maken. Ik loop maar direct naar Tom, omdat Marleen nog altijd bewusteloos is. Wat is ze toch kleinzerig, ik bedoel het is maar een gat in je hand.
Ik ga naast Tom staan die mij een beetje dromerig aankijkt. Ik neem een stoel die een beetje verder staat en zet hem naast Tom. Ik steek de stekker in het stopcontact en laat het even opwarmen.

Nu gaat het leuke beginnen: het uiterlijk bewerken tot ze nog meer op de personen lijken die ze spelen. Ik neem het lijm pistool dat ondertussen is opgewarmd en de krant. Tom begint hysterisch  te lachen en ik begin automatisch mee te lachen. Zou hij dit ook zo leuk vinden? " Dit is een droom! Een droom!!" zegt hij. "Ja een hele mooie die nu zelfs werkelijkheid gaat worden." antwoord ik en neem het lijm pistool en zet het tegen zijn gezicht. Ik maak een ronde en volg de contouren van zijn gezicht zodat het zeker goed zit. Ik plak een blad van de krant erop en hij schreeuwt het uit van de pijn en doordat scheurt de draad waarmee zijn mond was dichtgenaaid. Dat maakt het alleen nog maar leuker, want nu is het krantenpapier doordrenkt met bloed, maar het leuke deel moet nog beginnen. Ik moet er nog gaten snijden voor zijn mond en ogen.

The puppet playerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu