Gökdemir ve Ülkü, lisede birbirlerine aşık olmuş ancak henüz sevgili bile olamadan yolları kötü ayrılmış iki gençtir. Yıllar sonra üniversitede yeniden karşılaşırlar. Ülkü lisans eğitimine devam ederken Gökdemir lisans üstü eğitimi için gelmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SELAAAAMMM 💙
Bölümü 1 ay beklettim. Çünkü 4 Ekim'de Edirnekapı Surları'nda yaşanan vahşet malumunuz. Bu tip olaylardan sonra normalimize kısa süre içinde dönmememiz gerektiğini düşünen biriyim. Çünkü ne kadar erken normale dönersek bu olayların normalleşme süresi bizim git gide için o kadar kısalacak.
Bu sebeple aradan en az 1 ay geçmesi için kendime bir süre verdim. Bununla ilgili instagramda story paylaştım ama burada paylaşmamışım 😭 Tamamen benim eşekliğim 😭
Herneyse buradayız! 💙
Bölüme başlamadan bir kitap önerisi yapacağım yine. Bu kez kefil olduğum kitap mervendemirtas ın Bir Adın Kalmalı Geriye kitabı. Kısaca konusu; Süveyda ablası hastanede yatarken onun çekmecesinde bazı aşk mektupları bulur. Kendisi de bir dergide editördür ve hem yazılanlardan etkilenirken hem ablasının evli ve çocuklu bir kadın olması kafasını karıştırır. Ancak zamanla karşısına çıkan yeni insanlar sebebiyle fark eder ki o mektuplar sadece ablasıyla alakalı değildir.
Kitapta zaman zaman Süveyda ve ablası Sıla'nın lise serüvenine falan da gidiyoruz. Bayılacağınızdan eminimm 💙
Geçelim bölüme 🫠🫠
***
"Bu ne?" diye sorarak yüzüne döndüm.
Odaya bakan gözleri yüzüme kaydı. "Yatağın." Ben öylece gözlerine bakarken onun gözleri yüzümün her bir noktasını aheste aheste tarıyordu. Elini kaldırıp anahtar uzattı. "Yedek anahtar. Senin anahtarın."
Halen sadece yüzüne bakıyordum. Şaşkındım; bunu beklememiştim.
Gülümsedi. "Hoş geldin."
***
İlk akşamımızdı.
Ve çok garipti.
Onu dalgın bir tavırla, "Hoş buldum," diye yanıtladıktan sonra bir süre duraksayıp birbirimize baktık.
Aradan yıllar geçtiğine halen inanamıyordum. Zaman nasıl bu kadar acımasız olabilirdi? Yıllar sonra burada olduğuma inanamıyordum. Hayatın planları nasıl bu kadar ters köşe olabilirdi?
Gökdemir, Gök; bir adım karşımdaydı ve onun evindeydik, gözlerimin içine bakıyordu.
Çok garipti; tüm bedeni olgunlaşmıştı, omuzları genişlemiş, çenesi belirginleşmiş, yüz hatları oturmuş, kolları kalınlaşmış, sesi gürleşmiş, gülüşüne olgunluk oturmuş ve hatta sanki birazcık boyu bile uzamıştı ama o mavilikler aynıydı. Gözlerinin içine bakarken aradan hiç zaman geçmemiş gibi hissediyordum.
