EPILOGUE

123 5 0
                                    

***
Epilogue
***

Humihikab pa si Kix nang pumunta siya sa kanilang headquarter. Maaga pa lang kasi ay pinapatawag na siya. Even if he wants to stay in his house for the whole day, he can’t. He don’t wanna neglect his work. Magagalit sa kaniya si Yumiko.

When he stepped inside their headquarter, party poppers pop everywhere which made him turn his back at them and started walking away, but his friends didn’t let him take another step. Hinila siya ng mga kaibigan sa loob at pinasuot pa ng party hat.

“Ops! Walang aalis!” ngising sabi ni Rentaro at pinahawak sa kaniya ang cake. May sinding kandila iyon at halatang kanina pa nakasindi dahil malapit ng mamatay ang apoy niyon.

“We prepared all of this for you kaya hindi ka puwedeng umalis,” mariing sabi ni Sirley at mabilis na yumakap sa best friend niyang si Bryleigh, mukhang hindi nakayanan ang pagiging emosyonal.

Nawi-weird-uhan tuloy si Kix sa mga kaibigan niyang hindi niya alam kung masaya ba o malungkot.

“Ano na naman trip niyo? Hindi ko birthday ngayon. You knew that I already had my birthday a month ago,” kunot-noo niyang tanong sa kanila.

“Well,” panimula ni Nephrite at kunwaring humagulhol sa bisig ng kakambal niyang si Jadeite.

Kix don’t know if he’s only faking his cry but it seems so real, or it’s just that Nephrite knows how to act. Naging kasali rin kasi si Nephrite sa theatre noong nasa high school pa sila. At first they were laughing at him for joining such club but in the end, he proved them that he got the talent.

“I can call my father right now and tell him that I found someone who can act in front of the camera with ease,” nakangising biro ni Kix at agad namang bumalik sa ulirat si Nephrite.

“No way! Ayos na ako sa pagiging miyembro ng theatro noon, ayaw kong mas lalong sumikat baka mataob kayo sa sobrang guwapo ko!”

Umarte silang lahat na parang nasusuka sa biro niya at nagreklamo namang seryoso siya sa kaniyang sinasabi. Of course, they knew that he wasn’t really serious. Saka alam nilang ayaw ni Nephrite ang pumasok sa showbiz dahil gaya ng sabi niya ay ayos na sa kaniya ang naging miyembro siya noon sa kanilang school theatre bilang experience niya sa high school.

“So? What are we celebrating again?” tanong ni Kix at hinipan ang kandila.

“This is a farewell party, Kix.” Sirley sighed and sadly blew out his party horn.

“Farewell?” Nagtaka siya dahil wala naman sa isipan niya ang umalis. He’s contented on what he have now and won’t change anything after making everything better. “I never said I’m leaving.”

“But you have your own family now, Kix, and we understand if you want to leave the organization for your wife and sons. We will surely miss you,” mangiyak-ngiyak na sabi Rentaro.

Kix sighed and went to the table to get a fork. Sumubo siya ng cake bago humarap sa mga kaibigan na naghahalo ang lungkot at saya sa mga mukha nila.

They are really crazy most of the times but Kix didn’t want to let them go, like ever. Before everything else, he have them, so there’s no way he would turn his back at the organization. He loves being with his crazy friends.

“I’m not leaving, okay? Yumiko and I talked and she’s not forbidding me to work here and—”

“Kix baby!”

Hindi na nila napigilan ang mga sarili at inipit siya ng yakap ng mga kaibigan.

Napailing na lang si Kix sa mga kaibigan. All of them were really affectionate of him at nasanay na lang siya sa kanila. Hindi talaga kompleto ang barkadahan nila ng walang drama.

AOS#1: Kix FujiwaraTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon