AOS#1: Kix Fujiwara

CHAPTER 12

Chapter 12
***

Pabalik-balik si Kix sa hallway ng ospital habang hinihintay ang resulta kung ano na ang kalagayan ng kaniyang anak samantalang si Yumiko ay nakaupo lang at halos tulala sa kawalan. Hindi pa rin sila makapaniwalang may nagtangka sa buhay ng kanilang anak.

Ang dapat na masaya nilang pagsasama ay ginulantang ng isang sasakyan na siyang umararo sa mga batang walang kamuwang-muwang. Isa na sa mga batang iyon ay ang kanilang anak na si Koharu.

Kix keeps on cursing multiple times. Halos hindi na niya alam kung ano ang uunahin, kung ang paglabas ba ng doktor, si Yumiko, o ang imbestigasiyon ukol sa nangyari kay Koharu.

“This is all my fucking fault!” sisi ni Kix sa sarili. “If only I have been careful.”

Paulit-ulit niyang sinuntok ang katabing dingding habang panay ang sisi niya sa sarili. Natigil lang ang pagsuntok niya sa pader nang tumunog ang kaniyang telepono.

He immediately answered the call and asked about the investigation regarding Koharu’s case.

“We found a lead,” Leighton answered his question. “I can’t tell the full details on call so you better get your ass over here and we will tell you everything.”

Kix ended the call and decided to leave the hospital for further investigation and answers. He believes that what happened to Koharu and the other kids is not an accident, he’s sure that it’s intentional.

Ngunit hindi palang nakahahakbang si Kix nang may yumakap sa kaniyang likuran at sinabi, “Don’t leave.”

Malinaw iyon at hindi utal kaya napahinga siya ng malalim. At least Yumiko’s voice calmed him a bit. Kinalas niya ang yakap ni Yumiko at humarap siya para punasan ang mga luhang tumulo sa pisngi niya.

“I’ll be back, okay? I just need to find out more about what happened to our Koharu.”

But Yumiko cried more and hold on to his arm, not wanting to let him go. Walang nagawa si Kix kundi patahanin siya ngunit sa pag-iyak ni Yumiko ay nawalan ito ng malay.

Muling napamura si Kix at tumawag ng nurse para tulungan siya sa kalayagan ni Yumiko.

Pinunta nila sa isang silid si Yumiko para tingnan kaya naiwan sa labas si Kix upang muling maghintay ng resulta sa kalagayan niya.

Cursing inside his head, he sat down from the waiting area. Ngunit napatayo siya kaagad nang makita ang doktor na lumabas sa kuwarto kung saan naka-confine ang kaniyang anak.

“How’s my son?”

“He’s fine now,” sagot ng doktor. “We managed to prevent having an internal bleeding in his head. Mabuti na lang at nadala niyo siya rito kaagad bago lumala ang sugat niya sa ulo. But we need a blood transfusion immediately since he lost an amount of blood. His blood type is AB negative but sadly, wala na kaming stock ng dugo rito na ganoon ang type. But don’t worry, we are now searching for a blood donor.”

Napaawang ang labi ni Kix at muling napaupo. The doctor tap his shoulder and told him that he has other patients to look after and promised him to update him about his son’s condition.

Kix sighed heavily and thought of going outside the hospital to get some food to eat. Iniisip niya rin kung saan siya makakukuha ng dugo para sa anak. If only his blood type is AB negative then he would have donated it immediately to his son.

Huminga muna ng malalim si Kix at nagsimula nang maglakad para humanap ng malapit na kainan. Ngunit sa kaniyang paglalakad ay hindi kainan ang kaniyang nahanapan.

Kix bumped into a woman he thought he would never see again after a long time. Seeing the woman in front of him, he was stunned. Sobrang tagal na kasi nang huli niyang makita ito at ang pag-aaway pa ng mga magulang niya ang huli.