Yoongiနဲ႕Jungkookတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ေကာင္ေလး လာၿပီ။ သူတို႔ကို ဒုကၡေပးသြားတဲ့ ေကာင္ေလး။
အေရးထဲ Taehyungက ဘယ္ေပ်ာက္ေနမွန္းမသိေပ။သုံးေယာက္ဆို ပိုဖဲ့လို႔ေကာင္းမွာ။
"လာၿပီကြ"
"ပိပိရိရိ လုပ္ေနာ္"
ေကာင္ေလးအနားသို႔ ေရာက္လာေတာ့မာမို႔အစီစဥ္အတိုင္း စားၿပီးသား ငွက္ေပ်ာခြံ႕ကို အဆင္သင့္ ကိုင္ထားလိုက္၏။သူတို႔ေရွ႕က ျဖတ္အေလွ်ာက္ မွာေတာ့........
"ဖတ္"
"အမယ္ေလး"
"ခ်လြမ္း"
ကြက္တိပါပဲ။ပစ္ခ်လိဳက္ေသာ ငွက္ေပ်ာခြံကို တက္နင္းမိၿပီး လဲက်သြားတာ ပစ္စလက္ခတ္။ထမင္းခ်ိဳင့္တျခား လူတျခားျဖစ္သြားပုံက အလြန္အက်ည္းတန္စြာ။
"ဟားးး ဟားးး ဟားးး"
Jungkookႏွင့္Yoongiတို႔ ဆႏၵျပည့္ဝသြားၿပီမို႔ တစ္ခ်ိဳးတည္းလစ္ေခ်ေတာ့သည္။
"သနားပါတယ္"
သေရာ္သလို အသံေတြ။
ျပန႔္က်ဲေနေသာ ထမင္းေတြကို ၾကည့္ပီး ႏွေမ်ာတသလည္းျဖစ္သည္၊ဝမ္းနည္းေဒါသေတြစုံလင္စြာႏွင့္ မ်က္ရည္ေတြ ၿဖိဳက္ကနဲ ၿပိဳဆင္းလာသည္။
ဝိုင္းၾကည့္ေနေသာ ႐ြယ္တူေကာင္ေလး၊ေကာင္မေလးတို႔ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြၾကားမွာဘရွက္လြန္းလို႔ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ထမင္းးခ်ိဳင့္ကို ျပန္မေကာက္ဘဲ ထြက္ေျပးဖို႔ ထစဥ္.......
"ေနဦးေလ"
တစ္ဦးတစ္ေယာက္က သူ႕လက္ကို ဖမ္းဆြဲထားသျဖင့္ မသြားျဖစ္ဘဲ ရွိေန၏။
"ကိုယ္ ျပန္ေကာက္သိမ္းေပးပါ့မယ္"
Jiminထိုေနရာမွာ ေတြေတြကေလးရပ္ေနဆဲ သူက jiminရဲ႕ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးကို ျပန္ေကာက္ေပးေနသည္။
"သူ ကံေကာင္းလိုက္တာဟယ္"
"ငါေတာင္အားက်လာၿပီ"
ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ကောင်မလေးတစ်စုရဲ့စကားေပြာသံကို ခပ္တိုးတိုးၾကားလိုက္ေပမဲ့Jimin နားမလည္ေပ။ဘာကံေကာင္းတာလဲ။
YOU ARE READING
" ကောင်းကင် ကြယ်တံခွန် "
FanfictionUnicode "လူချောချောလေးမောင်ဟာ ကျွန်တော့် အတွက်တော့ ကောင်းကင်ကြယ်တံခွန် အလင်းတန်းလေးပါပဲ.............. ကျွန်တော့် ဘဝရဲ့အလင်းရောင်လေးးပါဘဲ " Zawgi "လူေခ်ာေခ်ာေလးေမာင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကယ္တံခြန္ အလင္းတန္းေလးပါပဲ.............. ကြၽန္ေတာ့္...
