ညက တစ္ညလုံးညကJungkook အိပ္မေပ်ာ္ေပ။တစ္ခါမွ မတုန္လႈပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ခုန္ေနခဲ့သည္။ သူ႕လက္ကေလးေတြနဲ႕ အဖက္ခံလိုက္ရတဲ့ သူ႕ခါးမွာ ယခုထိ ရွိန္းရွိန္းျမျမ။
ခုလည္း ရင္တြင္းစကားေတြကို ရင္ဖြင့္ဖို႔အတြက္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း
"သားေရ"
ဖုန္းဆက္ၿပီးေခၚထားလိုက္ၿပီTaehyungႏွင့္Yoongiတို႔ကို။
ေခၚသံႏွင့္အတူ မာမီက သူ႕အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာ၏။
"သားက အခုမွန္ေရွ႕မွာ၊သားသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဝီရိယေကာင္းပါ့၊ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေနၿပီ"
"မာမီ သူတို႔အတြက္ ဘာစီစဥ္ေပးထားလဲ၊Yoongi hyungကအစားပုပ္ေလ"
"ေဒၚႀကီးကို မာမီေျပာထားပါတယ္၊သူတစ္ခုခုစီစဥ္လိမ့္မယ္"
Jungkookဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ႕ကိုၾကည့္၍ Taehyungႏွင့္Yoongi hyung က ၿပဳံးစိစိ။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"မင္းကိုသေဘာက်လိဳ႕"
"ေဟ့ေကာင္ေတြ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းေတြေနာ္"
"Taehyungဆိုလက္ခံမလား"
"ေဟ့ေကာင္"
Taehyungက Yoongiအားလက္သီးႏွင့္လွမ္း႐ြယ္ရင္း................
"ငါေခ်ာတာ ငါ့ကုသိုလ္နဲ႕ငါ၊ မနာလိုမရွိနဲ႕၊ စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ဆယ့္ကိုးေတာင္ဝတ္ဘဲ၊ မင္းနဲ႕ငါ လက္သီးခ်င္း ယွဥ္ထိုးမလား"
"ေၾကာက္ပါတယ္ နတ္ကေတာ္ရယ္"
"ဘာလဲ........ကနားစီး Taehyungလား"
Taehyungအားနည္းခ်က္ကို ႏွိပ္ကြပ္ေနၾကၿပီ။
"ကို႔ဆီလာတဲ့ ျမားကို သူမ်ားဘက္လွည့္
မေပးနဲ႕ Jungkook"
"ဟုတ္တယ္၊မင္းမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ ဒီေန႕ၿပီတီတီနဲ႕ ၿပီးေတာ့ ငါ့တို႔ကိုလည္းေစာေစာစီးစီး ဖုန္းဆက္ေခၚေသးတယ္၊ကဲေျပာ.......မရွိတဲ့ႏွမ လင္ေနာက္လိုက္သြားလို႔လား၊ဒါမွမဟုတ္ မင္းလင္ေနာက္လိုက္မလို႔လား"
"ဟဲ ဟဲ"
လက္ဝါးျခင္းပြတ္၍ ရယ္ေနေသာ Jungkookမ်က္ႏွာကိုYoongiကေစ့ေစ့ၾကည့္သည္။
YOU ARE READING
" ကောင်းကင် ကြယ်တံခွန် "
FanfictionUnicode "လူချောချောလေးမောင်ဟာ ကျွန်တော့် အတွက်တော့ ကောင်းကင်ကြယ်တံခွန် အလင်းတန်းလေးပါပဲ.............. ကျွန်တော့် ဘဝရဲ့အလင်းရောင်လေးးပါဘဲ " Zawgi "လူေခ်ာေခ်ာေလးေမာင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကယ္တံခြန္ အလင္းတန္းေလးပါပဲ.............. ကြၽန္ေတာ့္...
