"သား "
Jungkookမ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ထမင္းခ်က္ေဒၚႀကီး။မ်က္ဝန္းကို မဂၢဇင္းဆီျပန္ပို႔လိုက္၏။Jungkookက မဂၢဇင္းေတြဖတ္ရတာကို အလြန္သေဘာက်သည္။ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ေမာ္ဒယ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ မင္းသမီးေတြအေၾကာင္းကို သူ စိတ္ဝင္စားသည္။
"သား"
"ေဒၚႀကီးကလည္းဗ်ာ.....ဘာလဲ ေျပာ"
"သား ထမင္းစားေတာ့မလားလို႔ပါ"
"မာမီ့ကိုေစာင့္ဦးမယ္"
"မမေလးက စားသြားၿပီ ကေလးရဲ႕၊ဒီေန႕ ေစာေစာျပန္ေရာက္တယ္"
ဒါသူတို႔အိမ္သားေတြရဲ႕အက်င့္။ထမင္းစားလွ်င္ ႀကဳံရာလူက စားႏွင့္သည္။မိသားစု စုံစုံညီညီ ထမင္းပြဲဆိုတာမရွိသေလာက္ရွားသည္။တစ္ခါတေလ မာမီႏွင့္ျဖစ္ျဖစ္ ဒယ္ဒီ ႏွင့္ျဖစ္ျဖစ္ ထမင္းအတူစားၾကည့္ခ်င္ပါသည္။
"ဒါဆို ဒယ္ဒီ့ကို ေစာင့္မယ္"
"အစ္ကိုႀကီးက အလုပ္ကိစၥနဲ႕ အျပင္သြားတယ္ ဒီည အိမ္မျပန္ဘူး"
"ေဒၚႀကီး"
"ေျပာေလ ကေလး"
"မိသားစုဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲ"
"အဲဒါ.........."
"သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ မိသားစုဘဝေလးဆိုတာသိပ္ႏြေးေထြးၿပီး အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္တဲ့၊ကြၽန္ေတာ့မာ မိဘအစုံအလင္ရွိရဲ႕သားနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႔ အဲ့ဒီလိုဘဝမ်ိဳးကို မရတာလည္းဟင္"
သူမဘယ္လိုေျဖရပါ့မလည္း။ဒီကေလးဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ သူမသိသည္။ဒီကေလးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူမလက္ေပၚမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ။လင္နဲ႕မယား စီးပြားအၿပိဳင္ရွာေနၾကသည့္ၾကားထဲမွာ ကေလးက မိဘေမတၱာကင္းေဝးသည္။
ကေလးထိန္းငွားၿပီး မိုးလင္းထြက္သြား၊မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္လာက်၏။ဒါေၾကာင့္ Jungkookက မိဘရင္ခြင္ထဲႏြေးေထြးစြာ မေနခဲ့ဖူး။ေ႐ႊဆိုေ႐ႊ၊ေငြဆိုေငြလိုသမွ်ရေနၿခဲေပမဲ့ အၾကင္နာရင္ေငြ႕ကေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့သည္။ၾကာေတာ့ မိဘႏွင့္ကေလးၾကား ႏြေးေထြးမႈမရွိဘဲ စိမ္းသက္လာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
" ကောင်းကင် ကြယ်တံခွန် "
FanfictionUnicode "လူချောချောလေးမောင်ဟာ ကျွန်တော့် အတွက်တော့ ကောင်းကင်ကြယ်တံခွန် အလင်းတန်းလေးပါပဲ.............. ကျွန်တော့် ဘဝရဲ့အလင်းရောင်လေးးပါဘဲ " Zawgi "လူေခ်ာေခ်ာေလးေမာင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကယ္တံခြန္ အလင္းတန္းေလးပါပဲ.............. ကြၽန္ေတာ့္...
