အပိုင်း (၂၃၁) အစပ်စားခြင်း
သူတို့ ရောက်လာတုန်းက သူတို့သည် ကျိုးကျုံးချိုးကားကို ယူပြီး လာကြခြင်းဖြစ်ကာ ကျန်းလော့သည် သူ့ကို စားသောက်ဆိုင်တန်းတစ်ခုအနီးတွင်ချပေးခိုင်းလိုက်ကာ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ကျိုးကျုံးချိုးနှင့် ဝမ်ယမ်လန်တို့သည် ဤနယ်မြေတစ်ဝိုက်တွင် နေထိုင်ခြင်းမဟုတ်ပေ။ ဝမ်ယမ်လန်သည် လက်မြှောက်၍ နာရီကို ကြည့်လိုက်ကာ
"အခုတောင် ရှစ်နာရီထိုးနေပြီ မင်း အိမ်မပြန်သေးဘူးလား မင်း ရဲ့ မိသားစုဝင် စိတ်ဆိုးမှာ မကြောက်ဖူးလား"
ကျန်းလော့က ပြောသည်။
"ငါ စားဖို့ တစ်ခုခု ဝယ်ဦးမှာ မင်းတို့ အရင်ပြန်နှင့်လိုက်ကြတော့"
ကျိုးကျုံးချိုးတို့ နှစ်ယောက်သည် သူ့ကို လက်ပြနှုတ်ဆက်၍ ထွက်သွားကြတော့သည်။ ကျန်းလော့သည် လမ်းဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်၍ အကြောဆန့်လိုက်ကာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့တွင် ဝင်တန်းစီလိုက်သည်။ ယခုသည် ညရှစ်နာရီဖြစ်ပြီး လူများသော အချိန်ဖြစ်သည်။ ကျန်းလော့ ရှေ့တွင် လူရှစ်ယောက်ခုနှစ်ယောက်လောက် ရှိနေကာ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ချွေးများစိုရွှဲနေကြသည်။ ကျန်းလော့သည် ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး နက်ခ်တိုင်ကို လျော့ရဲအောင် ဆွဲချလိုက်ကာ ည၏ လေပြေကို ခံစားနေသည်။
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ့အလှည့်ရောက်ပြီဖြစ်သည်။ ဆိုင်ရှင်ကမေးသည်။
"ဘာများ လိုချင်ပါသလဲ"
ကျန်းလော့က ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး
"ပျားရည်ဆမ်းထားတဲ့ ဝက်ပေါင်ခြောက်တစ်ပေါင် ဝက်ခြေထောက်တစ်ခုနဲ့ ဝက်ခေါင်းသား နှစ်ပေါင်"
ဆိုင်ရှင်သည် အသားများကို သေသပ်စွာ ချိန်တွယ်၍
"မင်း ဒါတွေကို လှီးပြီး ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်ထည့်ဦးမလား"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကျန်းလော့ကပြောသည်။
"ငရုတ်ဆီများများနဲ့"
YOU ARE READING
ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)
Horrorဘာသာပြန်သူ - စွဲညို့အသင်း။ တစ်ဦးတည်း ပြန်ဆိုခြင်း မဟုတ်ပါ။ အပိုင်း ၁၁၁ မှ အဆုံးထိ တင်သွားပါမည်။
