my demons, hyunho ✓

2.3

'Cehenneme girince
herkes dua etmeye başlar."

"Dalga mı geçiyorsun Ryujin? Ne demek kaçırılmış?!" Sinirle bağırırken bir yandan da hızla evinden ayrılarak arabasına ilerledi. Birçok ceza yediğine emin bir şekilde hastaneye vardığında çoktan polis ekiplerinin de geldiğini gördü.

İleride Ryujin ile konuşan Chan'ı görünce hızla oraya ilerledi. "Personel nasıl o kadar dikkat çekmeden hastayı çıkartıyor peki?"

"Bilmiyorum, ben hastaları sırayla kontrol ederken diğer hemşire bir konuda yardım istedi. Ona bakıp Hyunjin'e gidecekken odada olmadığını fark ettim, kameralardan gördüm zaten."

Onları dinlemeyi bırakarak hızla kamera odasına ilerledi. Kapıdaki polisler direkt girmesini engelleyecekken kimliğini göstererek içeri girdi. İçeride olan ve kameraları inceleyen polislerle beraber o da kameraları izlemeye başladı. Gözleri kenardan saate giderken nöbet değiştirme saatine geldiğini görünce küfür etmeden duramadı.

Kaydın bitimi ile Chan'ın yanına ulaştı direkt. "Kaçıran kişiyi biliyorum ben."

"Ne demek biliyorum?"

İç çekti. "Hyunjin'in takıntılı bir manyağı var, hastaneye yatmasını sağlayan kişi. Nasıl oldu bilmiyorum ama bir şekilde hastaneye sızıyor, dün onun odasına personel forması ile girmiş."

Hyunjin'in ona anlattığı her şeyi hem Chan'a hem de diğer polislere anlatmıştı. Hyunjin'den öğrendiği kadar olan Seo-jun'un bilgilerini de verdikten sonra korkuyla beklemeye devam ediyordu.

Elinden bir şey gelmemesi iyice sinirini bozarken çekinerek yanına gelen Ryujin'i fark etti. "Ben özür dilerim, dikkatsizliğim onun kaçırılmasına sebep oldu."

Onun suçunun olmadığını biliyordu. Neredeyse ağlamak üzere olduğunu görünce hızla sarılarak sakinleştirmeye çalıştı, her ne kadar oldukça güçlü bir karakter yansıtsa bile içinde küçük bir kız çocuğu olduğunu biliyordu Minho.

"Senin suçun yok ki, sadece çok iyi plan yapılmış ve bu da bunun sebebiyeti. Kendini suçlama, biliyorsun Chan onu bulmadan gelmeyecek."

İkisi de birbirini sakinleştirirken Hyunjin için çok da sakin bir ortam yoktu. "Gördün mü Minik Fare? Sana seni yanıma alacağımı söylemiştim, her gece yanıbaşına gelip eskisi gibi olamamak beni çok kırıyordu."

Sandalyeye bağladığı Hyunjin'in etrafında bir tur dönmüş ve tekrar önünde eğilmişti. "İlk zamanlar seni bulmak beni çok zorladı, sonra düşündüm ve dedim ki annesi yeterli. Biliyorsun, annen bana senden çok güvendiği için hemen yerini söyledi. İlk iki hastane değişikliğinde yanında olmasam da, sonuncularda her akşam yanındaydım."

Elini Hyunjin'in saçlarına uzatmaya çalıştığında hızla kendini geri çekmeye çalıştı Hyunjin. "Beni çok kırıyorsun ama Hyunjin. Her neyse bu kaba davranışının cezasını sonra vereceğim, devam etmem gereken bir konuşmam var. Sen uyurken yanında olmak çok güzel olsa bile o lanet doktorun sürekli senin odanda olması sinirimi bozuyordu. Sonra merakıma yenik düştüm ve odana bir kamera koydum, artık seni sürekli izleyebiliyordum."

Yavaşça eğildiği yerden kalkarak önündeki bedenin saçlarını kavradı. "Daha benim sahip olmadığım dudaklara sahip oldu, bu beni çok sinirlendirdi Hyunjin."