-အပိုင်း ၇-
မနက်တစ်ခင်းလုံးစာသင်ချိန်သည် ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ်ကုန်ဆုံးသွားလေသည်။ အဆိုးရွားဆုံးမှာ physics ဆရာမ၏ စာသင်ချိန်ဖြစ်လေသည်။
physics ဆရာမသည် အထက်တန်းပြထဲတွင်အသွက်လက်ဆုံးဖြစ်မည်ထင်မိသည်။ သူမစာသင်ချိန်ဆို စာသင်ခန်းတစ်ခန်းလုံးရှိကျောင်းသားများမှာ သူမ၏သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုမနည်းဖမ်းယူနေရသည်။
blackboard ပေါ်စာရေးရန် ခုံအမြင့်ကိုနှစ်လုံးတန်းထားသည်။ ထိုနှစ်လုံး၏အရှည်သည် စာသင်ခန်းတစ်ခန်း၏ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ရှည်လျားသည်။ ထိုရှည်လျားသော ခုံနှစ်ခုပေါ်၏ဟိုဘက်ဒီဘက်ကိုပြေးကူး၍ စာသင်ပြသည့်ဆရာမ၏စကေးကို ဧဒင်အတော်လေး ဩချမိပါသည်။"ဆရာမပြောတာနားလည်လား"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကျောင်းသားအားလုံး သံပြိုင်ပြန်ဖြေပြီးသည့်နောက် သူမချရေးထားသည့်စာများအားလိုက်ကူးနေလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် နေ့လယ်ထမင်းစားခေါင်းလောင်းထိုးသွားခဲ့လေသည်။"အားလုံးနှုတ်ဆက်မယ်"
"မင်္ဂလာပါဆရာမ... ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမ"
"အား... physics သင်ရတာခေါင်းမူးတာထက် ဆရာမကြည့်ပြီး ပိုခေါင်းမူးလိုက်တာ"
ဧဒင်တစ်ယောက်တည်း သူ့ခေါင်းလေးကို သူကိုင်ရင်းညည်းတွားလိုက်သည်။
ဘေးနားက မော်ကွန်းမြတ်ထင်ကိုကြည့်တော့ လွယ်အိတ်ထဲသို့စာအုပ်များ အကုန်ထည့်နေပြီး နေ့လယ် ကျောင်းပြန်တက်ဖို့ပင် အစီအစဥ်ရှိဟန်မတူ။
"နေ့လယ်ကျောင်းပြန်မလာတော့ဘူးလား"
"ဟင့်အင်း... ဒီနေ့လယ် ဘောလုံးပွဲရှိတယ် သူများကျောင်းကပေမဲ့တကယ့်ပွဲကောင်းပဲ"