Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-အပိုင်း ၇-
မနက်တစ်ခင်းလုံးစာသင်ချိန်သည် ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ်ကုန်ဆုံးသွားလေသည်။ အဆိုးရွားဆုံးမှာ physics ဆရာမ၏ စာသင်ချိန်ဖြစ်လေသည်။
physics ဆရာမသည် အထက်တန်းပြထဲတွင်အသွက်လက်ဆုံးဖြစ်မည်ထင်မိသည်။ သူမစာသင်ချိန်ဆို စာသင်ခန်းတစ်ခန်းလုံးရှိကျောင်းသားများမှာ သူမ၏သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုမနည်းဖမ်းယူနေရသည်။
blackboard ပေါ်စာရေးရန် ခုံအမြင့်ကိုနှစ်လုံးတန်းထားသည်။ ထိုနှစ်လုံး၏အရှည်သည် စာသင်ခန်းတစ်ခန်း၏ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ရှည်လျားသည်။ ထိုရှည်လျားသော ခုံနှစ်ခုပေါ်၏ဟိုဘက်ဒီဘက်ကိုပြေးကူး၍ စာသင်ပြသည့်ဆရာမ၏စကေးကို ဧဒင်အတော်လေး ဩချမိပါသည်။
"ဆရာမပြောတာနားလည်လား"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကျောင်းသားအားလုံး သံပြိုင်ပြန်ဖြေပြီးသည့်နောက် သူမချရေးထားသည့်စာများအားလိုက်ကူးနေလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် နေ့လယ်ထမင်းစားခေါင်းလောင်းထိုးသွားခဲ့လေသည်။
"အားလုံးနှုတ်ဆက်မယ်"
"မင်္ဂလာပါဆရာမ... ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမ"
"အား... physics သင်ရတာခေါင်းမူးတာထက် ဆရာမကြည့်ပြီး ပိုခေါင်းမူးလိုက်တာ"
ဧဒင်တစ်ယောက်တည်း သူ့ခေါင်းလေးကို သူကိုင်ရင်းညည်းတွားလိုက်သည်။
ဘေးနားက မော်ကွန်းမြတ်ထင်ကိုကြည့်တော့ လွယ်အိတ်ထဲသို့စာအုပ်များ အကုန်ထည့်နေပြီး နေ့လယ် ကျောင်းပြန်တက်ဖို့ပင် အစီအစဥ်ရှိဟန်မတူ။
"နေ့လယ်ကျောင်းပြန်မလာတော့ဘူးလား"
"ဟင့်အင်း... ဒီနေ့လယ် ဘောလုံးပွဲရှိတယ် သူများကျောင်းကပေမဲ့တကယ့်ပွဲကောင်းပဲ"
