Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Αντιμέτωπη με την αλήθεια.

«Άλεξ, είσαι καλά;» τη ρώτησε, κοιτάζοντάς την καθώς έπαιζε με το καλαμάκι του καφέ της.

Η Άλεξ χαμογέλασε αχνά. «Ναι, είμαι καλά, απλώς σκέφτομαι διάφορα,» είπε προσπαθώντας να μην φανεί ανήσυχη.

Η Ελίζ, που καθόταν απέναντί της, την παρατήρησε για λίγο πριν μιλήσει. «Αν θες να μας πεις τι σε απασχολεί, μπορείς όποτε νιώσεις έτοιμη,» της είπε με φροντίδα στη φωνή της.

Η Άλεξ κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. «Όταν είμαι έτοιμη, θα σας πω,» απάντησε, αποφεύγοντας να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Δεν ήθελε να ανακατέψει τους φίλους της σε όσα περνούσε με τον Τάιλερ.

Η συζήτηση μετατοπίστηκε γρήγορα σε άλλα, πιο ανάλαφρα θέματα, και η Άλεξ ένιωσε λίγο το βάρος να φεύγει από πάνω της. Δεν ήταν έτοιμη να μιλήσει ακόμα, αλλά ήξερε ότι οι φίλοι της θα ήταν εκεί όταν το αποφάσιζε.

Μετά από λίγο, η Ελίζ κοίταξε το ρολόι της. «Πάμε; Έχει περάσει η ώρα.»

Η παρέα σηκώθηκε από τα καθίσματα και κατευθύνθηκε προς την έξοδο, αφήνοντας πίσω τους τα άδεια ποτήρια. Η Άλεξ ένιωσε μια μικρή ανακούφιση. Είχε καταφέρει να αφήσει για λίγο πίσω τις σκέψεις της για τον Τάιλερ.

Αφού αποχαιρέτησε την παρέα της, η Άλεξ προχώρησε προς το σπίτι της, βάζοντας τα ακουστικά της για να απολαύσει λίγο την ηρεμία της διαδρομής.

Το κινητό της δόνησε ξανά και, με περιέργεια, το έβγαλε από την τσέπη της. Ήταν μήνυμα από τον Λίο. Η Άλεξ σταμάτησε για μια στιγμή, κοιτάζοντας την οθόνη του κινητού της. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι της είχε στείλει μήνυμα.

Πριν προλάβει να ανοίξει το μήνυμα, ένας δυνατός θόρυβος από κόρνα ακούστηκε πίσω της. Σοκαρισμένη, γύρισε το κεφάλι της, αλλά πριν καταλάβει τι γινόταν, κάποιος την έσπρωξε στο πεζοδρόμιο. Έπεσε στο έδαφος, και μαζί της έπεσε και ο Τάιλερ.

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά καθώς τον είδε ξαπλωμένο δίπλα της. Σήκωσε το κεφάλι και την κοίταξε με αυστηρότητα. «Τι σκεφτόσουν; Θα σε πατούσε το αμάξι!» της φώναξε.

Η Άλεξ τον κοίταξε σαστισμένη, χωρίς να ξέρει τι να πει. Το βλέμμα της έπεσε στο κινητό της που είχε πέσει στο δρόμο. Σηκώθηκε γρήγορα και το μάζεψε, αλλά το κινητό της ήταν σπασμένο.

«Όχι, όχι...» μουρμούρισε, κοιτάζοντας το κατεστραμμένο τηλέφωνό της με απόγνωση.

Ο Τάιλερ την κοίταξε σοβαρά. «Άλεξ, σταμάτα να σκέφτεσαι το κινητό σου. Θα μπορούσες να είχες πάθει κάτι χειρότερο,» είπε, ο τόνος του πιο ήρεμος αλλά ακόμα αυστηρός.

Η Άλεξ ένιωσε τα δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια της από την ένταση και την απογοήτευση. «Δεν καταλαβαίνεις...» ψιθύρισε, αδυνατώντας να εξηγήσει τη σύγχυσή της.

«Τι δεν καταλαβαίνω;» ρώτησε ο Τάιλερ, τώρα μπερδεμένος από την αντίδρασή της.

Η Άλεξ πήρε μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να ηρεμήσει. «Απλώς άφησέ με ήσυχη, Τάιλερ. Δεν είναι δικό σου θέμα,» του είπε.

Ο Τάιλερ την κοίταξε για λίγο, φανερά ενοχλημένος, αλλά δεν απάντησε. Γύρισε από την άλλη και απομακρύνθηκε, αφήνοντάς την μόνη στο πεζοδρόμιο.

Η Άλεξ έμεινε για λίγο εκεί, προσπαθώντας να συνέλθει. Το μυαλό της ήταν γεμάτο με ερωτήματα, κυρίως για τον Λίο. Τι είχε γράψει στο μήνυμα που δεν πρόλαβε να διαβάσει; Αλλά τώρα, με το κινητό της κατεστραμμένο, έπρεπε να βρει άλλον τρόπο να μάθει.

Καθώς άρχισε να περπατάει προς το σπίτι της, ένιωθε το βάρος των σκέψεων να τη βαραίνει. Οι καταστάσεις με τον Τάιλερ και τον Λίο μπλέκονταν μεταξύ τους, κάνοντάς την να νιώθει παγιδευμένη.

«Παρόλο που σε έσωσα, εσύ ανησυχείς για το κινητό σου και όχι για τον εαυτό σου!» φώναξε ξαφνικά ο Τάιλερ, καθώς την ακολουθούσε. «Καταλαβαίνεις τι θα μπορούσε να είχε συμβεί;»

Η Άλεξ σταμάτησε και τον κοίταξε με κόπωση. «Τάιλερ, ευχαριστώ που με έσωσες, αλλά άφησέ με. Θέλω απλώς να πάω σπίτι μου,» είπε, με τον τόνο της να είναι πιο ψυχρός.

Ο Τάιλερ άνοιξε το στόμα του για να πει κάτι, αλλά η Άλεξ γύρισε απότομα και άρχισε να περπατάει γρήγορα. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, γεμάτη ένταση.

Απομακρυνόμενη, έβαλε ξανά τα ακουστικά της και επιτάχυνε το βήμα της. Το μυαλό της ήταν γεμάτο από σκέψεις για το μήνυμα του Λίο και το χάος που ένιωθε μέσα της. Το κατεστραμμένο κινητό στα χέρια της φάνταζε ασήμαντο μπροστά σε όλα αυτά.

Όταν έφτασε σπίτι, έκλεισε την πόρτα πίσω της και ακούμπησε την πλάτη της στον τοίχο, παίρνοντας βαθιές ανάσες. Προσπαθούσε να βρει τη δύναμη να ηρεμήσει, αλλά το άγχος και η ανησυχία είχαν κυριεύσει το μυαλό της.