Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Το παιχνίδι της έντασης.

Καθώς χτύπησε το κουδούνι, η Άλεξ και η παρέα της σηκώθηκαν από τα καθίσματά τους και κατευθύνθηκαν προς το γυμναστήριο. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη προσδοκία, καθώς οι μαθητές ετοιμάζονταν για την προπόνηση.

«Ελπίζω να μην κάνουμε πάλι τρέξιμο,» αναστέναξε η Νικόλ. «Έχω βαρεθεί να τρέχω γύρω-γύρω σαν χάμστερ.»

«Εγώ πάλι θέλω να παίξουμε μπάσκετ,» είπε η Ελίζ, τα μάτια της να λάμπουν. «Αλλά ξέρεις τον κύριο Ντέιβις, όλο κάτι βαρετό βρίσκει.»

Όταν μπήκαν στην αίθουσα, είδαν τον κύριο Ντέιβις να τους περιμένει. «Καλημέρα σε όλους! Σήμερα θα κάνουμε ομάδες και θα παίξουμε μπάσκετ!»

Η Άλεξ αντάλλαξε ματιές με την παρέα της. Ήξερε ότι αυτό ήταν ό,τι χρειαζόταν για να αποσπαστεί από τις σκέψεις για τον Τάιλερ. Άρχισαν να χωρίζονται σε ομάδες, και όλοι ήταν έτοιμοι να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Καθώς το παιχνίδι προχωρούσε, η Άλεξ ένιωσε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει. Έκανε μερικές καλές κινήσεις και πέτυχε πόντους για την ομάδα της. Η προσοχή της απομακρύνθηκε από όλα όσα τη βασάνιζαν και, για πρώτη φορά σήμερα, ένιωσε χαλαρή.

Όμως, η παρουσία του Τάιλερ ήταν δύσκολο να αγνοηθεί. Παίζοντας στην αντίπαλη ομάδα, τον έβλεπε συνεχώς. Οι ματιές τους διασταυρώθηκαν πολλές φορές, και η Άλεξ ένιωθε το βάρος της εσωτερικής της σύγκρουσης.

«Κοίτα τον Τάιλερ!» είπε η Ελίζ, παρακολουθώντας τον να κάνει εντυπωσιακές κινήσεις. «Πάντα θέλει να τραβάει την προσοχή.»

Η Άλεξ χαμογέλασε αχνά, αλλά δεν ήταν ένα χαμόγελο που έφτανε στα μάτια της. Προσπάθησε να παραμείνει συγκεντρωμένη στο παιχνίδι, χωρίς να επιτρέψει στον Τάιλερ να την επηρεάσει.

Στο διάλειμμα, η Άλεξ απομακρύνθηκε από το γήπεδο, αναζητώντας λίγο χώρο για να ηρεμήσει. Ωστόσο, η ανάπαυσή της δεν κράτησε πολύ. Ο Τάιλερ πλησίασε, το βλέμμα του γεμάτο πρόκληση.

«Καλή απόδοση σήμερα, Άλεξ,» της είπε με το συνηθισμένο του πονηρό χαμόγελο. «Φαίνεται ότι σου αρέσει να κλέβεις την παράσταση.»

«Άφησέ με ήσυχη, Τάιλερ,» απάντησε, η φωνή της σφιγμένη. «Δεν έχω καμία διάθεση να ασχοληθώ μαζί σου.»

«Απολαυστική όπως πάντα όταν είσαι εκνευρισμένη,» είπε εκείνος, πλησιάζοντας περισσότερο. «Αλλά δεν θα κρατήσει για πολύ. Θα το δεις.»

Η Άλεξ ένιωσε την καρδιά της να χτυπά γρήγορα, όχι μόνο από το παιχνίδι, αλλά και από την πίεση που ένιωθε λόγω της παρουσίας του. Έπρεπε να βάλει ένα τέλος σε αυτό.

«Άκουσέ με καλά,» του είπε, με το βλέμμα της καρφωμένο στα μάτια του. «Μην τολμήσεις να με ξαναπροκαλέσεις!»

Ο Τάιλερ σήκωσε τα φρύδια του, γελώντας. «Είναι το καλύτερο μέρος του παιχνιδιού, Άλεξ. Αλλά αν θες, μπορούμε να το κάνουμε ακόμα πιο ενδιαφέρον.»

Η Άλεξ ένιωσε την ένταση να ανεβαίνει, αλλά δεν θα του έδινε καμία ικανοποίηση. Γύρισε την πλάτη της και επέστρεψε στο γήπεδο. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, αλλά ήξερε ότι έπρεπε να παραμείνει συγκεντρωμένη στο παιχνίδι. Ο κύριος Ντέιβις έδωσε το σήμα για να ξεκινήσει το δεύτερο μισό, και οι παίκτες επέστρεψαν στις θέσεις τους.

Καθώς έπαιζε, η Άλεξ προσπαθούσε να αγνοήσει τον Τάιλερ. Όμως, ο τρόπος που κινούνταν, η αυτοπεποίθησή του, της προξενούσαν ανάμεικτα συναισθήματα. Κάθε φορά που οι ματιές τους διασταυρώνονταν, η ένταση ξαναφούντωνε, και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε πραγματικά να τον βγάλει από το μυαλό της.

«Άλεξ, πάμε!» φώναξε η Νικόλ, ξυπνώντας την από τις σκέψεις της. Η Άλεξ έτρεξε να πιάσει την πάσα της και, με ένα εντυπωσιακό σουτ, η μπάλα μπήκε στο καλάθι.

«Μπράβο!» φώναξε η Ελίζ, ενώ οι υπόλοιποι χειροκροτούσαν.

Η Άλεξ ένιωσε ένα κύμα αδρεναλίνης να τη διαπερνά. Όμως, ακόμα και με την επιτυχία της, ο Τάιλερ δεν έφευγε από το μυαλό της. Στην τελευταία φάση, η μπάλα κατέληξε στα χέρια του Τάιλερ, και η ομάδα του χρειαζόταν έναν πόντο για να νικήσει.

«Ώρα να δείξω ποιος είναι ο καλύτερος,» είπε με ένα χαμόγελο που έκανε την Άλεξ να σφίξει τα δόντια της.

Η Άλεξ αποφάσισε να δράσει. Τρέχοντας γρήγορα, πλησίασε για να τον εμποδίσει. Εκείνος την κοίταξε προκλητικά, αλλά εκείνη δεν είχε σκοπό να σταματήσει. Με μια γρήγορη κίνηση, του πήρε την μπάλα και σκόραρε.

«Νίκη!» φώναξε η Ελίζ, και όλοι άρχισαν να πανηγυρίζουν.

Η Άλεξ κοίταξε τον Τάιλερ. Στεκόταν ακίνητος, με ένα σφιγμένο χαμόγελο, τα μάτια του όμως έλαμπαν από ένταση.

«Καλή προσπάθεια, Τάιλερ,» του είπε η Άλεξ με ένα αμυδρό χαμόγελο. «Φαίνεται ότι χρειάζεσαι ακόμα λίγη προπόνηση.»

Το σχόλιό της φάνηκε να τον ενοχλεί. «Δεν τελείωσε τίποτα ακόμα, Άλεξ,» της είπε, το βλέμμα του γεμάτο πρόκληση. «Θα σου δείξω ότι αυτό δεν είναι απλά ένα παιχνίδι.»

Η Άλεξ ένιωσε μια παράξενη ανάμειξη ενθουσιασμού και ανησυχίας. Γύρισε την πλάτη της και βγήκε από το γήπεδο, προσπαθώντας να μην δείξει πόσο την είχε επηρεάσει.

Όταν βγήκε έξω, η αδρεναλίνη άρχισε να πέφτει και η πραγματικότητα την έπληξε. «Πρέπει να αποφασίσω τι θέλω από όλο αυτό,» σκέφτηκε. «Αυτό το παιχνίδι δεν θα τελειώσει έτσι απλά.»

Με μια βαθιά ανάσα, αποφάσισε να επιστρέψει στην παρέα της και να ξεχαστεί για λίγο. Όμως, καθώς γύρισε, είδε τον Τάιλερ στην άκρη του γηπέδου, να την παρακολουθεί. Η καρδιά της χτύπησε πιο γρήγορα.

«Δεν έχει τελειώσει,» σκέφτηκε, καθώς ένιωσε την ένταση να ανεβαίνει ξανά.