Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Διαφωνία στην τάξη.

Καθώς η Άλεξ κάθισε στο θρανίο της, ο Τάιλερ την κοίταξε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο.

«Ω, κοίτα ποια είναι εδώ. Ήρθε η βασίλισσα του δρόμου!» είπε ειρωνικά, κάνοντάς τους γύρω να γελάσουν.

Η Άλεξ γύρισε και τον κοίταξε με μια ψυχρή έκφραση. «Πολύ αστείο, Τάιλερ. Να είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να σε ακολουθήσω ξανά στον δρόμο.»

«Καλά, καλά. Αλλά εσύ φαινόσουν να έχεις άλλες προτεραιότητες εκείνη τη στιγμή. Το κινητό σου είναι πιο σημαντικό από τη ζωή σου, ε;» είπε ο Τάιλερ, γελώντας, προσπαθώντας να την τσιγκλήσει.

Η Άλεξ, αισθανόμενη την ένταση να ανεβαίνει, αποφάσισε να απαντήσει. «Ξέρεις, αν σε ενδιέφερε πραγματικά, θα ήξερες ότι ήμουν σε μια δύσκολη στιγμή. Αλλά εσύ, όπως πάντα, προτιμάς να κάνεις πλάκα.»

«Αυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις; Να θυμώνεις;» απάντησε εκείνος, με ένα αδιάφορο ύφος. «Απλώς να ξέρεις ότι αν ήσουν πιο προσεκτική, δεν θα είχες ούτε διαλυμένο κινητό ούτε το άγχος σου. Αλλά, ξέρεις, είσαι πάντα το ίδιο αφηρημένη.»

Η Άλεξ σφίγγει τις γροθιές της, προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία της. «Πραγματικά, Τάιλερ; Ασχολείσαι με μένα; Πες μου πώς είναι να είσαι τόσο τέλειος που να μπορείς να κρίνεις τους άλλους.»

«Κάποιοι άνθρωποι δεν χρειάζονται να είναι τέλειοι για να καταλάβουν πώς λειτουργεί ο κόσμος, Άλεξ. Αλλά εσύ προτιμάς να κοιτάς το κινητό σου παρά να προσέχεις γύρω σου,» είπε ο Τάιλερ, με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

«Ας το πάρουμε αλλιώς. Μάλλον είναι καλύτερα να σε αποφεύγω στο μέλλον, γιατί δεν φαίνεται να καταλαβαίνεις την κατάσταση,» είπε η Άλεξ και άρχισε να σηκώνεται από το θρανίο.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ο καθηγητής μπήκε στην αίθουσα, αναγκάζοντας την Άλεξ να καθίσει ξανά. Ο Τάιλερ την κοίταξε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο, και η Άλεξ έμεινε σιωπηλή, μαζεύοντας τα συναισθήματά της, αλλά ο θυμός της παρέμενε.

Καθώς ο καθηγητής άρχισε να μιλάει, η Άλεξ ένιωθε το βλέμμα του Τάιλερ να την παρακολουθεί. Προσπαθούσε να επικεντρωθεί στην παρουσίαση, αλλά το σχόλιο του Τάιλερ της τριβέλιζε το μυαλό.

«Και σήμερα θα μιλήσουμε για την ιστορία της τέχνης,» ανακοίνωσε ο καθηγητής, και οι μαθητές άρχισαν να παρακολουθούν με λίγο ενδιαφέρον.

Η Άλεξ έριξε μια ματιά προς τον Τάιλερ, ο οποίος είχε γυρίσει και μιλούσε με τον φίλο του, γελώντας και δείχνοντας γενικά αδιάφορος. «Τι υπερβολικός,» σκέφτηκε η Άλεξ, αναστενάζοντας.

Καθώς ο καθηγητής έδειχνε διαφάνειες με έργα τέχνης, η Άλεξ παρατήρησε ότι ο Τάιλερ ξαφνικά στράφηκε προς το μέρος της ξανά. «Αν δεν μπορείς να προσέξεις στην τάξη, πώς περιμένεις να κάνεις κάτι σωστό;» είπε με μια γκριμάτσα.

«Μην ανησυχείς για μένα, Τάιλερ. Μάλλον ξέρεις τα πάντα, όπως πάντα,» του απάντησε με έντονο τόνο.

«Είναι σίγουρα μια ικανότητα που πολλοί θα ήθελαν να έχουν,» είπε, προφέροντας κάθε λέξη με ειρωνεία. «Αλλά εσύ μάλλον έχεις άλλες προτεραιότητες—όπως να κοιτάς το διαλυμένο σου κινητό.»

Η Άλεξ γύρισε το κεφάλι της, προσπαθώντας να αγνοήσει το σχόλιό του, αλλά η οξύτητα της ψυχής της δεν την άφηνε ήσυχη. Είχε δίκιο; Μήπως έπρεπε να είναι πιο προσεκτική; Όχι, δεν ήθελε να του δώσει την ικανοποίηση.

Στο τέλος της ώρας, η Άλεξ αποφάσισε ότι έπρεπε να του δείξει ότι δεν την ένοιαζε. «Μάλλον πρέπει να εστιάσεις στις δικές σου προτεραιότητες, Τάιλερ, αν θέλεις να κρίνεις τους άλλους,» είπε, και σηκώθηκε να φύγει.

Ο Τάιλερ την παρακολούθησε, με ένα μειδίαμα στα χείλη του. «Να προσέχεις όταν περπατάς, Άλεξ. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι είναι μια άλλη πτώση.»

Η Άλεξ στάθηκε για μια στιγμή στην πόρτα της αίθουσας, κοιτάζοντας τον Τάιλερ με οργή και απογοήτευση. «Να ξέρεις, δεν είμαι εγώ που χρειάζομαι προσοχή. Είσαι εσύ που δεν μπορείς να καταλάβεις πότε πρέπει να σταματήσεις να μιλάς.»

Με αυτά τα λόγια, έφυγε από την αίθουσα, αφήνοντάς τον Τάιλερ πίσω της, αλλά η ένταση και η αναστάτωση που ένιωθε την ακολουθούσαν. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε προς την αυλή του σχολείου, θέλοντας να ξεφύγει από τη συγκρουσιακή ατμόσφαιρα.

Ο Τάιλερ χαμογέλασε ικανοποιημένος από την αντιπαράθεση και την ακολούθησε, πηγαίνοντας και οι δύο τους στο γνωστό παγκάκι τους στην αυλή.

«Πραγματικά νομίζεις ότι μπορείς να μου μιλήσεις έτσι και να γλιτώσεις;» είπε με ένα παιχνιδιάρικο τόνο καθώς καθόταν δίπλα της.

Η Άλεξ στράφηκε προς το μέρος του, προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία της. «Δεν θα σου δώσω την ικανοποίηση να πιστεύεις ότι μπορείς να ελέγχεις, Τάιλερ.»

«Δεν σε ελέγχω, όμως. Αλλά σίγουρα τη ζωή σου δεν την ελέγχεις με όλα όσα συμβαίνουν,» είπε, σκύβοντας ελαφρώς προς το μέρος της.

«Σταμάτα να παρεμβαίνεις, Τάιλερ. Δεν χρειάζομαι τη γνώμη σου για το πώς να ζήσω,» απάντησε η Άλεξ με σφιγμένα δόντια.