Köşeye sinen küçük oğlan çocuğu.
Sen her zaman benimdin,ben her zaman senindim.
Sana olan aşkım,sevdam,tutkum.Seni ilk gördüğüm an sertçe içimi talan etti,başta kalbim sıkıştı.İçimdeki tüm organlar sorgusuzca dışarı çıkacakmış gibi hareket etmeye ba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı unutmayın asklarım fikirleriniz benim için önemli♥️
♠️
Dakikalar su gibi akıp gidiyordu.
Laraya anlattığım masal sonrası onu çınara bırakarak kulübe gelmiştim,beni bırakmak istememiş hatta bu gece sarılarak uyumamızı istemişti ama küçük yaramazı reddetmek zorunda kalmıştım.Bu gece oğlumla yüz yüze gelmem için bana verilmiş en büyük şanstı ve bunu geri tepemezdim.
Dilimi dudaklarım üzerinde gezdirerek derin bir nefes aldım ve kısaca camdan aşağıyı inceledim, saat on bir olmak üzereydi ve atlas hâla ortalarda görünmüyordu.Gelmeyecek miydi?bu gece gelmezse bile kesinlikle evine gidecektim,onu görmeden uyumam mümkün değildi.
Bazı geceler kapısına girip öylece arabada oturuyordum ve onun yakınında olma hissi bile bana dünyaları veriyordu.
Atlas benim nefesimdi.
Odanın kapısı hafifçe çaldığında sigaramdan derin bir nefes çekerek boştaki elimi cebime attım ve kapıya yan bir bakış atarak"gel."diye homurdandım.Eğer oğlumun geliş haberini vermeye gelmediyse bu adama tanrının acıması lazımdı çünkü ben acımayacaktım.
"Мой сын приехал?"oğlum geldi mi?dedim adam daha kapıyı açmadan.Sesim boş odada tok bir his bırakırken kapı hafifçe aralandı.Odama girilmesinden hoşlanmazdım,bu yüzden Çınar dahil bu odaya kimse öyle elini kolunu sallaya sallaya giremezdi.Bir şey konuşulacaksa aşağıdaki gizli salonda konuluşulurdu.
"Atlas bey mekanın kapısında efendim,birazdan size özel locamıza yerleştireceğiz."güzel.Elimdeki sigarayı küllüğe bastırarak askılıktan kumaş ceketimi aldım ve siyah gömleğimin üzerine geçirerek kol kısımlarımı kısaca düzelttim,elime de sigara kokusunu engellemesi için el kremi sıkarak üzerime en sevdiğim kokudan hafifçe sıktım.Aynadaki görüntüm oldukça şık ve düzgündü.
Gözlerimi aşağıya çevirerek kısaca etrafta gezdirdim,Bebeğim henüz ortalarda görünmüyordu.Aşağıda onlarca kişi vardı fakat benim onu görememem imkansızdı."Sakin ol Giorgi,altı üstü onu göreceksin."derin bir nefes alarak kapıya doğru ilerledim.Dün onu hiç görmemiştim ve bugün oldukça yakından görecektim.Maalesef sadece sabah yürüyüşe çıktığında onu yakından görebilme şansını elde ediyordum.
Diğer günler hep uzaktan izlemek zorundaydım.
Atlas beni bu güne kadar yaklaşık beş altı kez yakından görmüştü,onlarda da ya asansörde ya da her sabah koşu sonrası gittiği fırındaydık.
Kendimi ona yaklaşık iki buçuk haftadır gösteriyordum,her seferinde de bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum.Atlas duygularını ya da tepkilerini çok hızlı belli eden bir çocuktu.Ağzı söylemese bile yüzü...her şeyi anlatıyordu.
