Yalan / gerçek ailem

3. bölüm

canım okurlarım 4. kurgu ile karşınızdayımmmmm. umarım beğenirsiniz iyi okumalarrrrr
hepinizi öptümmmm

😘😘😘😘❤❤❤

💞💕💕💞💕💞💞💞💕💞💕💞💕💞💕

arabanın önüne baktığımda gördüğüm şey ile ağırca yutkundum.

üç tane siyah araç önümüzde duruyordu. yanında ise silahlı adamlar vardı.

"Hera sakın çıkma dışarıya!!"

tam arabadan inmek için hareketlenirken kolunu tuttum.

"gitme,"

şaşkınca bana baktı.

"Hera?"

gözlerim dolmuştu.

"lütfen gitme."

"neden?"

"korkuyorum lütfen."

ağladı ağlıycak bir haldeydim.

"korkma sana zarar veremezler."

"ya sen? sana zarar verirlerse ben ne yapacağım Bora?!!!"

kolunu elimden kurtarıp dışarı çıktı.
adamlarla bir süre konuştuktan sonra silah sesleri gelmeye başladı. korkarak gözlerimi kapattım. ellerim ile kulaklarımı kapatıp derin nefesler almaya çalıştım. gözyaşlarım durmuyordu. Bora'ya bir şey olmuş olma düşüncesi beni bitiriyordu.

sesler durmuştu. ama benim gözyaşlarım durmamıştı. arabanın kapısı açılınca korkuyla kafamı kaldırdım. Bora'ydı. o an ne yaptığımı düşünmeden boynuna sarıldım.

"aptal, aptal, aptal ben ne kadar korktum haberin var mı?????!!!!!!"

Bora'da kırılacak bir eşyaymışım gibi sarıldı bana.

"şşşşş geçti. merak etme iyiyim."

burnumu çektim.

"aptal."

burnundan sinirli bir nefes verdi.

"hakaret etmen bitti mi?"

" Hayır ."

benden ayrıldı.

"bin arabaya. "

kollarımı göğsümde bağladım.

"emir verme bana."

bir anda üstüme doğru gelop beni kucağına aldı..

"yaaa bırak beni pis yam yam!!!!!!!"

beni dinlemedi bile. beni kuçağından indirip ön koltuğa oturttu. ona öldürücü bakışlarımı atıyordum ama onun umrunde değildi bile.

evin önüne geldiğimizde arabayı durdurdu.

"burası mı?"

evin ışıkları açıktı. geç geldiğim için bana vurma ihtimalleri vardı. herkese karşı koyabilsemde onlara karşı koyamıyordum. canımı ne kadar yakarlarsa yaksınlar onlara baş kaldırmaktan ölesiye korkuyordum.

"b-burası."

Bora kaşlarını çattı ama bir şey demedi. bende hızlıca arabadan indim. ve ev denilemeyecek yere doğru ilerledim. cebimdeki anahtarla kapıyı açtîğımda salondan sesler geliyordu onlara gözükmeden gidecekken. seda ve ahmet'in yanında(anne ve baba). benimle karıştırılan kızı gördüm.

babam onun saçlarını okşuyordu. annem ona meyve yediriyordu. abim ise ona oyun konsolunda nasıl oynayabileceğini öğretiyordu.

bunca yıl bana göstermedikleri sevgiyi 1 günlük kıza gösteriyorlardı. babam benim saçlarımı hiç okşamamıştı. bana hiç sevgi bile göstermemişti ki. belki de onların hayallerindeki kız oydu. abileri de çok seviyordu kesin onu. ben onları ayırdım diye beni sevmeyeceklerdi.
gözyaşlarımı silip odama gittim. lapıyı kilitleyip şarkı açtım.
zaten bir süre sonra uyuyakalmıştım.