Yalan / gerçek ailem

11. bölüm

canım okurlarım 4. kurgu ile karşınızdayımmmmm. umarım beğenirsiniz iyi okumalarrrrr
hepinizi öptümmmm

😘😘😘😘❤❤❤

💞💕💕💞💕💞💞💞💕💞💕💞💕💞💕

ikimizde nefeslerimizi tutmuştuk. ne yapıyorduk biz? onun büyüsüne kapılmış şekilde duruyordum. hareket edemiyordum. Hera da hareket etmiyordu. sadece durmuş birbirimize bakıyorduk. onun beline sardığım kolum sanki yanıyormuş gibiydi. onun gözleri sanki kalbimi delip geçiyordu.

bir anda zilin çalması ile kapıldığımız büyüden kurtulduk. hemen birbirimizden uzaklaştık.

utanmıştı. yüzü kıpkırmızıydı. bu hali nedense çok hoşuma gitmişti.

"şey teşekkür ederim."

gülümsedim. bana bu anı yaşattığın için asıl ben sana teşekkür ederim güzelim.

"ne demek rica ederim."

hızla sırasına geçip oturdu. yüzünü kolları arsına gömüp instagramda gezinmeye başladı. göz ucuyla ismine bakıp istek attım. isteğimi gordüğünde bana baktı ama ben onunla ilgilenmiyormuş gibi yaptım. oda benim bu halime gülüp isteğimi kabul etti. ardından bana istek attı.

Hera'nın bakış açısından

son dersteydik ve ben o yaşadığımız şeyden sonra Viktor ile tek kelime konuşmamıştım. biraz fazlaydı sanki. daha yeni tanışmıştık. kafamdaki düşünceleri bir tarafa bırakıp. kafamı sıradan kaldırdım. Viktor hala uyuyordu. son 5 dakika kaldığı için uyandırsam mı diye düşünüp duruyordum.

en sonunda uyandırmaya karar verdim. birkaç kere koluna dokundum ama uyanmadı. hoca duymasın diye Viktor'a biraz yaklaştım.

"Viktor uyan."

uyanmayınca. birkaç defa daha seslendim. ama uyanmıyordu. yüzü hafifçe kızarmıştı. ateşi mi vardı acaba? elimi alnına koyup ateşine baktım. yanıyordu. çok fazla atesi vardı.

durduk yere endişelenmeye başlamıştım.

"Viktor uyanır mısın? lütfen aç gözünü. korkuyorum..."

gözlerini açınca ne zaman tuttuğunu bilmediğim nefesimi verdim. kafasını sıradan kaldırıp gözlerini kırpıştırdı.

"neyden korkuyorsun Alvina?"

ellerimle oynamaya başladım.

"uyanmayacaksın sandım bir an."

"uyanmasam üzülür müydün?"

dolu gözlerimi yüzüne çevirdim. aklıma eski koçumun ölümü gelmişti. o uyanmamıştı.

Viktor bir anda panikledi.

"özür dilerim. gercekten seni üzmek istemezdim."

"so-sorun de-değil."

"hayır sorun."

zilin çalması ile hemen çantamı alıp sınıftan çıktım. sanırım Viktor da yanlız kalmaya ihtiyacım olduğunu düşündüğü için beni yanlız bıraktı. 

hızlıca okulun çıkışına doğru ilerledim. Zeus, Ares,Berk ve Efe Okan'ın arabasının önünde duruyorlardı. beni bekliyorlardı sanırım. yağmur yağmasını umursamadan onlardan uzaklaştım. boğazımda bir yumru vardı sanki. boğuluyordum.

diğerlerinin delici bakışlarıni sirtımda hissediyordum. ağlamaya başlamam  an meselesiydi.  nefesimin bir anda kesilmesi ile elim boğazıma gitti. tekrar nefes almaya başlayınca derin bir nefes cektim içime ardından öksürmeye başladım.