අවර්ණ (BL Ongiong)

03 පරිච්චේදය

මම රබර් වත්තට වෙලා පැය දෙක තුනක් ඉන්න ඇති.. රබර් ගහක් මුල ටිකක් ඝනට වැවුණු නමක් ගමක් දන්නෙ නැති වල් පැල කීපයකට පින් සිද්ද වෙන්න මහප්පගෙන් බේරිලා හැංගිලා ඉන්න මට පුලුවන් උනා.. රබර් ගස් මුල වේලිලා වැටුනු කොල කෑලිත් සිහින් දර කැබලිත් නිසා එහෙ මෙහෙ ඇවිදල යන්න බැරි නිසාම පැය දෙක තුනක් පුරාම මන් කලේ රබර් ගහක් මුල කකුල් දෙකෙන් ඇණ තියාගෙන බලන් හිටපු එක.. රබර් වත්ත පුරාවටම තිබුණෙ හරිම නිස්කලංක නිහඬ ගතියක්..  වේලිලා ගහ මුල වැටිල තියෙන පුංචි දර කෝට්ටක් පෑගෙන හඬක් උනත් ගොඩක් දුරට ඇහෙන තරම්ම නිස්කලංක නිහඬ ගතියක් ඒ පාලු රබර් වත්ත පුරාම පැතිරිලා තිබුණා.. ඒ නිහඬ නිස්කලංක බව ටිකක් හරි බිඳුණෙ රබර් වත්තෙ කොනකට මායිම් වෙන්න ගලාගෙන ගියපු දොල පාරෙන් ආපු 'හෝ හෝ' සද්දයටම විතරයි...

කකුල් ඇණ තියාගෙන වාඩි  වෙලා හිටපු ඉරියව්ව වෙනස් කරල කකුල් දෙක දිගාරලා රබර් ගහේ කඳකට මම හෙත්තු උනා.. දැන් නම් කකුල් දෙකත් රිදෙනවා රිදෙනවා වගේ.. තියෙනව කියල දැනෙන්නෙත් නෑ වගේ... මන් තව පැය බාගයක් වගෙ ඉදල රබර් ගහෙත් අල්ලන් හෙමිහිට නැගිට්ටා.. දැන් නම් පුතේ කකුල් දෙක  පණ නෑ වගෙ හිරි වැටිලම..  හරි සනීපයි...  මට මහප්පා ගැන ආදරේ හිතෙන්නෙ මේ වගෙ වෙලාවට තමයි.. උදාරයි.. උදාරයි... උදාරෙන්ම උදාරයි.. ඔය ගල් මූසලයා නිසා තමයි මේ ඔක්කොම..!

මන් රබර් ගහ බදාගෙන ටිකක් වෙලා හිටියා කකුල් දෙකේම හිරි යන කන්.. නැත්නම් මෙතන පත බෑවිලා අර මහප්පා කියන මුස්පේන්තුවට අහු වෙන්න වෙන්නෙ... එහෙම උනොත් නම් පුතේ උබේ විනාසෙම තමයි..  අම්මපා ඒ මිනිහට අහුවෙනව වඩා නියඟලා අලයක් කාල මේ බැද්දෙ නිදාගන්නවා සැපයි..

මන් හෙමින් වැඩි සද්දයක් ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න රබර් ගස්වලින් මුවා වෙවී යන්තම් වත්තෙන් එලියට පැන ගත්තා.. රබර් වත්තෙන් එලියට වෙන්න තිබුණු අඩි පාර කෙලින්ම ගිහින් වැටුනෙ මහ පාරට..  රබර් වත්තෙ ඉදන් මහ පාරට ඒ හැටි දුරක් තිබුනෙ නෑ.. අඩිපාර දිගේ හෙමින් කකුල් වල හිරි යනකන් මන් ඇවිද්දෙ හරි පරිස්සමට.. බැරි වෙලා හරි අර මහප්පා කියන මුස්පේන්තුව ඉස්සරහට හම්බුනොත්...  විනාඩි කීපයකට පස්සෙ මන් හිටියෙ මහ පාරෙ..  මහ පාර කිව්වට පාරෙ වෙනසකට තිබ්බෙ තාර දාලා කාපට් කරපු එක විතරයි.. ඒ තරම්ම පලලක් නැති ඒ කාපට් පාර මේ පැත්තටම බස් යන එකම පාර නිසාද මන්දා ගමේ හැමෝම ඒ තාර පාරට 'මහ පාර' කියල කියන්න පුරුදු වෙලා හිටියා.. ඒ ඇරෙන්න ඕවා කොලොම්තොටේ වගෙ අලි විසාල පාරවල් නම් නෙවෙයි..