අවර්ණ (BL Ongiong)

01 පරිච්චේදය

"දෙව්රම්.. දෙව්රම්..."

මනීශා පිට්ටනියේ ඈත කෙලවරේම තිබුණු විලෝ ගහ යට ඉදන් මුළු ඉස්කෝලෙටම ඇහෙන්න බෙරිහන් දෙන්න ගත්තම මන් අතේ තිබුණු ඉරිලා කඩමාලු වෙන්න ඔන්න මෙන්න තිබුණු මගේ පොඩි ලේන්සු කෑල්ල  සාක්කුවට කලබලෙන් වගේ දාගත්තා...

"දෙව්රම්.. දෙව්රම්."

මේකිට මොන යකා වැහිලද උදේ පාන්දරම...??

"දෙව්රම්.. මෙහෙ වරෙන්කො..."

මනිශාගෙ කටඬ ආයෙම පාරක් කලින්ටත් වඩා සද්දෙට ඇහුනම මන් මගේ කකුල් දෙකෙ තිබුණු පරණ බාටා දෙක ආයෙම කකුල් දෙකට ටිකක් තද කරගෙන කලින්ට වඩා ටිකක් වේගෙන් ඒ පැත්තට ගියේ තව ටිකක් වෙලා හිටියා නම් ඕකිට විලෝ ගහ යටම බබා හම්බෙනව කියල හොදටම දන්න නිසා..

"උබට කන් ඇහෙන්නෙම නැද්ද...?"

දෑත බදලම අතේ තියන් හිටපු කෝටු කෑල්ලෙන් පිට මැදටම පාරක් ගහපු මනීශා මන් විශාල වැරැද්දක් කලා වගෙ ගස්සල අහක බලා ගත්තා...

මේකිගෙ රැස් බලපල්ලකො..

"ඉක්මනට එන්න තිබ්බා උබ ගිය සතියෙ ආරච්චි මාමගෙන් හොරකම් කරන් ආපු සෙරෙප්පු කෑලි දෙක මන් වගෙ දෙන්නෙක්ට දාන්න තරම් ලොකු උනේ නැත්නම්... බලපන් පොඩ්ඩක් මේක දිහා..."

මන් මනීශාට මගෙ කකුල් දෙක පෙන්නුවම ඒකි ලොකු හුස්මක් ඇදල අරන් ඒක පපුවෙම හිර කරගත්තා..

"අපො.. උබලගෙත් පෑලියාව.. තොපිට ගෙනත් දුන්නමත් මම එපැයි කතා අහන්න... නොදෝකින් මේ වගෙ උන් මන් පහල වත්තෙ පොල් පිත්තකින් කපා ගන්නවා හොදයි..."

මනීශා අහක බලාගෙනම කිව්වම මන් කලේ හිනා වෙවී මනිශගෙ මූන දිහ බලන් ඉදපු එක..

මනීශා හේශානි දහනායක...

මන් ජීවිතේ දැකපු අමුතුම චරිතයක්..  පුංචි කාලෙ ඉදලම මනීශා හිටියෙ මන් එක්ක.. ගමේ සල්ලි බාගෙ තිබුණ පවුල් වලින් හැමෝටම ඉහලින් හිටියෙ මනීශා... ඉස්සර කාලෙ වගෙ දැන් කාලෙ ආරච්චිල නොහිටියට ඒකිගෙ අප්පට ගමේ හැමෝම කිව්වෙ ආරච්චිල මහත්තය කියල.. අපෙ කිරි අම්ම කියන විදිහට නම් ආරච්චිල මහත්තයා පැවත ගෙන එන්නෙ ලොකු රදල පෙලපතකින්ලු..  උන්දැගෙ නෑදෑ පරම්පරාවම උඩරට පෝසත්තු උනාට උන්දැට හිත ගිහින් තියෙන්නෙ මනිශගෙ අම්මටලු.. පව්ලෙ හැමෝගෙම අකමැත්තෙන් මනිශගෙ අප්පා ඒකිගෙ අම්ම බැදගෙන මෙහෙට ආවට අදටත් අප්පගෙ පරම්පරාවම ඉන්නෙ කෝන්තරෙන් කියල තමයි කිරි අම්ම නම් මට කිව්වෙ..