better than me, rinsagi

17

rin:
asljnda
her sey guzwl olabilirdi
sen bir orospu cocuhu olmasaydin
siktir olup gitmeseudin
senin icin basarimi bile göz ardi etmistim ben
basarim her seydi
sen her seyimdin

boyle kaderi de sikwyım ben tamam mı
seninle aynı yerde okumsk falan ıstekesım ben
seni her goesugumde senden gelecek tek bir mesaj ichn saatlerce bekledigim gunlerı hatırlamak ostemıyorum ben

zaman iyilestirirdi hani
sen her seyi ıyılestıeıp
sonra en buyuk yarayi kendın actın
simdi gelip
carem yokru diye edebiyst yapmsn
bir sikimi duzeltmiyor
ben sana guvenemiyprum
artik arkadas olabılırız

ama ne senı affedehılırım
ne de bu boktan asktrn vazgecebılırım

sıktır git

görüldü

isagi:
saat gecenın ikisi|
odada oldugunu sanıyordum|
konum at rin
yanında kim var

rin:
»bir video gönderildi

isagi:
o herif kim
çık oradan rin
konum at
geliyorum

rin:
senslwr sonra ilk defa
hixhir sey sikimde degil
bunu bozamazsın isagi
bu olmaz

isagi:
konuşacağız

***

Rin ve İsagi'nin ilişkisi, son tren yolculuklarından sonra, son üç aydır çalkantılıydı. İyi bir düzen oturtmaya başlamışlardı, bu bir gerçekti. Yine de Rin'in güvensizlikleri çok anlık dalgalar halinde gün yüzüne çıkabiliyor, İsagi bir anda kendi kabuğuna çekilebiliyordu. İsagi suçlu hissediyordu. İşin en başından beri kendince nedenleri olduğuna ve şu an ne kadar kabullenmek istemese de Rin'in bir noktada abarttığını düşünüyordu. Tam ilişkilerini düzene soktuklarını düşündüğü sırada, özellikle de gecenin ikisinde, Rin'den böyle mesajlar almayı beklemiyordu.

Rin'in, İsagi'nin zoruyla da olsa telefonuna yüklediği konum uygulaması sayesinde konumu bulmak zor olmamıştı. Uzak sayılmazdı bile olduğu mekân. Kısa yolculuğunun ardından mekânın kapısında durdu. Rin'i görebiliyordu. Yanında dört dönen iki herifi gözü tutmamıştı. Etrafındaki insanları iterek ulaştı eski sevgilisinin yanına. Rin'i her hâlinde görmüştü ama ilk defa bu kadar..aynı anda boş vermiş ve hayal kırıklığına uğramış görüyordu.

Hiçbir şey içmemiş olmasına rağmen İsagi için bile Rin'i o heriflerden uzaklaştırıp zorla yürüttüğü görüntüler bulanıktı. Çok uzun zamandır hissetmediği bir duygunun, içinde tekrar yeşerdiğini hissediyordu ve bu iyi değildi. Hiç iyi değildi. Aslında kendine duymuş olduğu öfke hareketlerine yansıyor, kendinden yaklaşık on beş santim daha uzun olmasına rağmen hem yaş hem de mental olarak daha genç olan çocuğun sarhoş bedenini neredeyse taşırken hırçın davranıyordu. Rin uyuşmuş hissediyordu. Hem her sesi kulağını acıtacak kadar duyuyor, hem en çok o hissediyordu. Ama bunun hakkında hiçbir şey yapamayacağından da emindi. Rin, İsagi'ye mesaj atarken içinde kopan fırtınadan sonra tepkisizleşmişti, yorulmuştu. Çok uzun zamandır erteledikleri konuşmanın zamanının geldiğinin farkındalardı ve bu ikisini de korkutuyordu. Hiçbir şey olmamışçasına davranmak her zaman daha kolaydı, insan pişmanlıklarını da kırgınlıklarını da bir süreliğine görmezden gelebiliyor ve bunun için suçluluk hissetmiyordu. Rin içinden kendine küfretti, nasıl bu kadar düşüncesizce hareket edebildiği hakkında kendine kızarken.

En sonunda yurtlarına yakın bir parkta durdu İsagi. Hem fiziken hem de mental olarak çabucak yorulmuştu. Uzun bir gece olacaktı ve buna kendini şimdiden hazırlaması gerekiyordu. Rin'i parktaki banklara yönlendirip oturmasına yardım ettikten sonra kendisi ayakta kalmayı tercih etti. Kendisi aceleyle odadan ayrılırken üzerine bir şey almayı unutmuştu. Saat şimdi gece üçü geçiyordu ve bahar soğuğu yüzüne vuruyordu. Üşüse de üşümek, düşünmeyi kolaylaştırıyordu. Soğuk, ne mayışmasına izin veriyor ne de fazla düşünmeye itecek kadar bilincini zinde tutuyordu. En azından Rin'in, kabanını giyiyor olmasına sevindi. Hasta olmasını istemezdi.

"Açık bir marketten sana kahve almamı ister misin?" Sesini elinden gelebildiğince nazik tutmaya özen göstermişti. Rin, sarhoşken çok görülmese de şu anda duygusal olarak dengesiz ve her an kırılabileceğini tahmin edebiliyordu. Yine de Rin, İsagi'nin teklifini başını iki yana sallayarak reddetti. İsagi de Rin'i bankta tek başına bırakıp market bulmaya çalışamayacağını fark ettiğinde yavaşça iç geçirip Rin'in önünde, yere bağdaş kurdu. Gözleri direkt karşısındakininkilere bakıyordu. Cesurdu çünkü çok korkuyordu. Kaçıyordu korkusundan, cesurca. Bitsin istiyordu artık. Rin'le aynı üniversiteye düşmeleri, Rin'in, senenin başında ona yazması ve oda arkadaşı olmalarını sağlaması, yılbaşı partisi ve kalan her şey boşa gitmemeliydi.

Belki de sahiden ortak yazılmış bir kaderleri vardı ve bu yüzden, ondan kaçarak geçirdikleri her gün onlardan bir parça daha eksiltiyordu.

slm nasılsınız
bolum hakkinda ne dusunuyorsunuz

rei6 - son kez çizdim seni