සිද්ධවෙච්ච දේවල් ගැන හිත හිත පාවෙනවා වගේ මම ඇවිදගෙන ගියේ ඇන්ටනි මහත්තයලගෙ ගේ පිටිපස්සෙ තිබ්බ කොහොඹ ගහ දිහාවට.. කොහොඹ ගහට එහායින් තිබ්බෙ අක්කරයක විතර ලොකු පොල් ඉඩමක්. ඒ ඉඩම අයිතිත් ඇන්ටනි මහත්තයලටම තමයි.. මේ වැල්ලකරේ වුණාට මේ හරියටනම් මුහුද පේන්නෙ නෑ. අපේ ගෙවල් වැල්ලකන්දෙ තිබ්බා වුණාට ඇන්ටනි මහත්තයලගෙ ගේ තිබ්බෙ මහපාරින් එහා පැත්තෙ.. ඉඩම පුරාවටම පොල් ගස් වවලා, තව තැනක පොල් ලෙලි ගොඩගහලා. උඩම කෙළවරේම කොණට වෙන්න තිබ්බෙ ලී වලින් හදපු පොඩි මඩුවක්. ඒකෙ තමයි උදලු, මුල්ලු, රේක්ක වගේ වත්තෙ වැඩවලට උවමනා බඩු භාණ්ඩ ගොඩගහලා තිබ්බෙ.
මම කොහොඹ ගහ පහු කරගෙන වත්ත පැත්තට ආවා.. නිල් පාට සුදු පාට ඉරි මිශ්‍ර වෙච්ච සරමක් ඇඳගෙන සුදුපාටම අත් කොට කමිසයක් ඇඳගෙන සාලිය අයියා වත්ත මැද හරියෙ මට පිටුපාලා හිටගෙන ඉන්න විදිය මම ඈත තියාම දැක්කා.. සාලිය උසයි.. භාතිය තරමටම නැතත් මට වඩා නම් උසයි.. භාතියට වඩා කෙට්ටුයි, භාතියට වඩා ටිකක් පාටින් අඩු වුණාට සාලිය අයියත් සුදුයි, භාතියට තිබ්බ ඉත්තෑකූරු කොණ්ඩෙ වගේ නෙවෙයි, සාලියට තිබ්බෙ කැරළි කොණ්ඩයක්..
' ආහ්.... භාතිය භාතිය... මෙතනත් ඒ මනුස්සයවමයි මතක් වෙන්නෙ. දැන්වත් මේ ලෝකෙට වරෙන් ජානු.. ' මම හිතින් මටම බැන බැන ඔළුව දෙපැත්තට හොලවලා සාලිය ඉන්න දිහාට ඇවිද්දා
"සාලිය මහත්තයා.."
මගෙ කටහඬට සාලිය හැරුණා.. ඒ මූණෙ පුරෝලා තිබිච්ච හිනාව ටිකක් අඩු වුණා වගේ මට දැනුණා..
"කවුරු.."
සාලිය ඇහුවෙ ටිකක් මගෙ මූණ පැත්තට ණැඹුරු වෙලා.. අත් දෙකත් පපුව මැද්දෙන් බැඳගෙන.. එදා කිව්වනෙ මහත්තයා කියලා අහුවෙන්ඩ එපා කියලත්..
"ආහ්... මේ.. මේ..."
"ආයෙ කියනවා බලන්න. මොකක්ද කිව්වෙ.. "
"මේහ්... මහත්තයා කියලා.."
"මම එදත් ජානුට කිව්වනෙ.. මෙහෙ කොහෙද මහත්තුරු.. නම කියලා කතා කරන්න බැරිනම් පොඩිකාලෙ පුරුද්දට අයියා කියන්න. මම කැමති නෑ මට මහත්තයා කියනවට..ජානු නෙවෙයි, මේරි නැන්දට වුණත් මම කිව්වා මට මහත්තයා කියන්නෙපා කියලා.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Blood Red Kisses | රක්ත වර්ණිත හාදු❣️
Romantizmදුකටත් සැපටත් දෙකටම එකවගේ ආව ගිය මුහුදු වැල්ලේ සුපුරුදු කොණට වෙලා, වැස්සට තෙමිලා තෙමිලා තෙතබරියන් වෙච්චි, ඒත් යන්තන් අව්වෙ තියලා වේලගත්තු රැළිගැහුණු ඇක්සයිස් පොතේ අන්තිමම පිටුවෙ මම කවියක් ලිව්වා. නැවතීමේ තිත වෙනුවට අවසාන අකුර උඩට වැටුණු මහා විසාල කඳ...
