Traid of Hearts

✨ දහ අටවැනි හමුව ✨

ඊයේ වැඩිහිටි නිවාසෙට ගිය වෙලේ එතන හිටිය ජොසපින් කියලා ආච්චි කෙනෙක් මට කිව්වා හරි පුදුම කතාවක්. අපි හතරදෙනා ආච්චිලා සීයලා එක්ක කතා කරද්දි ඒ ආච්චි අම්මා ඇවිත් අපේ අල්ලේ රේඛා බලලා එක එක විස්තර කිව්වා.

"ඔය දරුවගේ උරුමක්කාරයා පුංචි සන්දියේ ඉඳන්ම ඔය දරුවා එක්කම හිටියා. ඒත් හිත කියන්නේ හැල්මේ දුවන යකඩ රාස්සයෙක් වගේ. ආදරෙයි වෛරයයි අතර තියෙන්නේ කෙස් ගහක වෙනසක් කියනවනේ. ඒ නිසා බොහෝම ප්‍රවේසම් වෙන්නෝනා. ඇරත් කාලයත් එක්ක වළදාපු දේවල් ආයේ ගොඩගන්න එපා. ඔය දරුවගේම හොදටයි මේ දේවල් කියන්නේ."

ඒ ආච්චි මුල් ටික කියද්දි අයියා දිහත් අමුතුවට බැලුවා. ආච්චි කිව්ව උරුමක්කාරයා අයියද? ඔව් ඉතින් පුංචි කාලේ ඉඳන් මම මේ මනුස්පයව දන්නවනේ. ඒත් අනේ මන්දා.....

අපි එද්දි හවස් වුන නිසා මම ආපු ගමන් කාලා නිදාගත්‍තේ කවදාවත් නැතුව ඇඟට දැනුන මහන්සිය නිසයි. පවු අනේ.... අයියා ඊයෙත් බිම නිදිය ගත්තා. මට ඇද දීලා එයා බිම නිදා ගන්න එක මට අවුල් අප්පා. අද එයාට ඇද දීලා මම බිම නිදා ගන්න ඕන.

අයියා උදේම පාන් ගේන්න ගිය නිසා මම ඇදෙන් නැගිටලා වොෂ් එකක් දාගන්න ගියාමයි දැක්කේ......

"හත්තික්කේ..."

තව දවස් දහයක්ම තියෙද්දි ඇයි මේ කවදාවත් නැතුව කලින්. සැක්.... කොල්ලොම තුන්දෙනෙක් එක්ක ඉද්දි මෙහෙම දෙයක් වුනාම......

මම කපුරෙදි කෑල්ලක් අරගෙන නමලා පොඩි ජිල්මාට් එකක් දාලා හදාගත්තේ හන්දියෙ කඩේ ලගට ගිහිං එන්න වුනත් මම පහලට එද්දිම වගේ අයියා ආවා. දැන් ඉතින් මොනාහරි බොරුවක් ගහලා සේප් එකේ කඩේට යන්න ඕන.

"ගුඩ් මෝනිම්"

"මෝනිම් මෝනිම්."

"මම බඩු වගයක් ගෙනාවා ඒ ටිකත් අස්කරලා දාන්න."