Secretly Inlove with My Love Adviser--- [COMPLETED]

Chapter 15- how their friendship starts...

"Real friends are like lighted candles.

The darker the night, the brighter they shine...."

*Alison’s POV*

Nag uusap usap kmi nla April ng biglang sumigaw si Mike…

Kya lahat kmi napatingin sa knya…

Kung sila April at Shane nagulat ang nagtataka…

Ako may unti unting nabubuong misteryo…

Napatingin sya samin tas sakin kya nag grin ako… (* *,)

Hihihi…. I smell something fishy…

May something tong Mike na to e… at sa ginawa nya… medyo nage gets ko unti unti…

Sina April mukhang wla lang… daling maniwala sa alibi ni Mike… (- - .’)

Pero ako hindi…

Hayaan nyong magkwento ako tungkol kay April…

Flashback

Way back noong elementary kmi…

maraming nagkakagusto kay April…

Unang una, mabait, pala kaibigan, masayahin, basta may something sa knya na maeengganyo ka, parang punong puno sya ng positive aura…?

Pero sa kabila ng mga ngiti nya, may malungkot na trahedya ang bumago sa buhay nya… un ung nung mamatay ung mama at papa nya dahil sa car accident… at dun ko din sya nkilala at naging kaibigan…

Grade 3 kami nun… classmate ko sya…

uwian nun, pero di muna ako umuwi kasi nagpapahangin ako sa garden nmin…

habang nagpapahangin ako, may narinig akong umiiyak kya nacurious ako, hinanap ko at ayun, nkita ko sya nka upo dun sa may upuang gawa sa kahoy…

“mama, papa, bkit iniwan nyo akong mag isa…? Di nyo ba ako mahal? Pano na ko ngaun? Sino nang mag aalaga sakin…? Makulit po ba ako masyado…? Sorry po… ma, pa…” tas umiyak sya ng malakas…

Dahil doon, napa isip ako…

Si April ba to? ung laging nakatawa, nakangiti at punong puno ng positive aura…? Umiiyak…?

Hindi ko na napigilan sarili ko, niyakap ko sya mula sa likod… halatang nagulat sya…

“shhh… tahan na… andito ako… sasamahan kita…” sabi ko sa knya, tapos pi-nat ko ung ulo nya…

Napatigil sya sa pag iyak, humarap sya sakin… tapos umiyak ulit…

“bkit…? *huk* Bkit iniwan nila ako mag isa? Ndi na ba nla ako mahal? *huk* Pasaway ba ko? Makulit? Bkit kelangan pa nilang umalis? *huk* Tapos sabay pa! bakit?” humagulgul uli sya ng iyak…

“ndi ko rin alam… pero, sabi sa mga librong na nabasa ko, ang mga bagay nangyayari dahil may dahilan… ndi dahil trip lang pero dhil may dhilan… kya kung iniwan ka na ng mga magulang mo, may dahilan yun, at hindi dahil sa hindi ka nila mahal… mahal ka nila maniwala ka…” tas hinagod ko likod nya, “tahan na, andito ako… di kita iiwan…”

“pero, diba di pa tayo magkaibigan…? Saka di mo pa ako ganong kilala…” napangiti nlang ako sa sinabi nya

“edi magpakilala tayo sa isa’t isa, ako muna…. Hi, ako si Alison Paez, 8 y/o, classmate mo this school year, mahilig magbasa ng mga libro at mahilig din sa anime, mahilig sa mga sweets pero ndi lagi… madalas seryoso, mag-isa, loner, aka bookworm” tpos inabot ko kamay ko sa knya, ung inaalok ng shake hands ba…