I Become A Villainess In My Favorite Novel (On-Going)

𝐈𝐈𝐈

Zahara POV:

Umakyat ako sa itaas at tatlong kwarto ang nandito. Isa nalang ang hindi ko pa nabuksan kaya naglakad ako dito at hindi ko alam pero kinabahan ako  sa kung ano man ang pwede kong madatnan sa loob nito.

"Zahara! Bumaba ka dito!" sigaw nito sa ibaba na mukhang paakyat na dito sa itaas.

Hindi ko ito pinansin at malakas na binuksan ang kwartong ito. Kinabahan ako habang nakatingin sa kapatid kong babae na maputlang nakahiga sa kama.

"Carol!" sambit ko dito at marahan na tinatapik-tapik ang pisngi nito.

Ngayon lang ako kinabahan ng ganito, lalo na pagdating sa mga nakakabatang kapatid ko.

"Dadalhin ka ni ate sa hospital, okay?"  I could still feel the chill in my voice as I spoke, but I couldn't deny the fact that I was worried for my sister's safety.

"Sakit ka sa ulo!" he yelled angrily as he entered the room.

My hands clenched into fists, and I felt anger welling up inside me.

This f*cking bastard creature!

"What did you do to my sister?" Matigas kong tanong at dahan-dahan na lumingon sa kanyang gawi.

Napaurong naman ito at parang kinabahan akong tinignan ngunit napalitan rin agad ng mapaglarong ngisi ang kanyang labi.

"Alam mo ba na ang gusto ko sa isang babae ay palaban?" Wika nito.

"ANONG GINAWA MO SA KAPATID KO?!" malakas kong pagtatanong ulit sa kanya.

Nagulat ito at naging balisa.

May kinuha ako sa ilalim ng aking pants at nakangisi ko itong ipinakita sa kanya. Mas lalo itong namutla habang nakatingin kung gaano ito katulis at kakintab na halos pwede ka nang manalamin dito.

"Palaban naman talaga ako, lalo na't binabangga ako at sinasaktan ang mga kapatid ko? You're a piece of shit who's breathing, kicking, and living in this world." Malamig kong pahayag.

Umaatras ito at bakas sa mukha nito ang takot habang hindi mawala ang tingin sa aking gawi.

Yan, matakot ka sa akin. Dapat alam mo kung sino ang binabangga mong gago ka.

"May sekreto akong sasabihin sa 'yo, huwag mong ipagsabi ha? Ikaw lang dapat makakaalam nito." Nginisihan ko ito.

Lumapit ako samay tenga nya.

"I am the most wanted murderer who's breathing, kicking, and living in the same world as yours." I whispered.

"I-Ikaw...." He stammered, fear evident in his voice, as he looked at me in disbelief.

"Surprise?" I smiled.

"P-Pinaghahanap ka ng mga pulis!" he shouted, pointing the dagger he was carrying in my direction.

"Hahahaah, nakakatuwa pala ang kriminal na nakikipag-usap sa ibang kriminal, alam mo ba? Bakit ikaw hindi ba? Balita ko nagnanakaw ka raw at adik? Bakit hindi ka pa niligpit ng mga pulis? O baka gusto nila na ako ang magliligpit sa 'yo?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya.

I toyed with the tip of the knife with my index finger. I wonder what kind of cries and screams he'll let out if I stab him five times in the chest? Or is that not enough?

"I-Ikaw, ikaw! Mas kriminal ka sa ating dalawa! Marami kanang pinapatay at hindi ko lubos akalain na ikaw pala ang matagal na nilang pinag-hahanap!" sigaw nito at pilit paring dinespensahan ang sarili nya laban sakin.

Yes, he's right.

I'm a f*cking famous murderer who's hiding from those bastard cops!

They deserve their death though, i won't kill them if they won't make me feel irritated, i won't kill them if they didn't bother to interfere my life, and importantly they don't do anything bad towards me and my siblings that the reason for digging their own grave.

Ang nakangisi kong mukha ay agad itong nagbago at napalitan ng malamig na tingin.

"Maybe, you're wishing that I'm the one who will end your life. Congrats, f*cker." Matigas kong sambit.

Mukhang hindi niya inexpect ang gagawin ko dahil sa sobrang gulat at takot. Malakas kong sinuntok ang mukha niya palabas sa silid at hindi pa ako nakontento ay pinag-susuntok ko ang mukha niya ng ilang beses na ngayon ay hindi na ito maitsura dahil sa dugo at pamamaga ng mukha nito.

"T-Tama na.." Pag-mamakaawa nito.

Pero, walang emosyon ko lang siyang tinignan na para bang isa siyang walang-ka-interesante.

"You hurt her, na isa sa malaking pagkakamali mo. Marumi akong makipag-laro, kaya buhay mo ang kabayaran sa pagkakamali mo." Seryoso kong saad bago ko ipinakita sa kanya ang kutsilyo.

This knife is important to me. Marami na itong pinagdaanan, kagaya ng buhay ko.

Maraming katawan at dugo na ang nasaksihan ng makintab na kutsilyong ito.

"M-Maawa ka," halos pabulong niyang sambit.

"Wala na sa bokabularyo ko ang salitang 'yan," malamig at matigas kong sagot.

Tumayo ako, at matalim siyang tinitigan.

Kailangan kong tapusin 'to. Kailangan kong dalhin si Carol sa ospital.