I Become A Villainess In My Favorite Novel (On-Going)

𝐕𝐈𝐈𝐈

Zahara POV:

Nagising ako hatinggabi nang may naramdaman akong nagmamasid sa akin. My sense of surroundings and reflexes are way too fast kapag sanay ka na sa mga ganitong bagay, lalo na’t isa kang murderer.

Kahit pikit man ang mga mata ko, alam kong tatlo sila at tinitingnan ako ngayon.

Another bastard who wants to be killed… again?

Mabilis akong bumangon galing sa pagkakahiga habang nakatutok sa kanilang gawi ang matulis kong kutsilyo.

The men in black? Hmmmmm… interesting, creature.

“Anong kailangan n’yo?” Malamig kong tanong sa kanila.

Bakas naman sa mukha nila ang takot at pagkamutla habang nagsitinginan sa isa’t isa. Ang lakas ng loob pumunta dito pero ganitong reaksyon ang makikita ko?

“I-Inutosan lang kami, Miss Anderson.” Kinabahang sambit nung isa.

I’m becoming famous now, huh?

“Sumama po kayo sa amin, Ms. Anderson. May gusto pong makipag-usap sa ‘yo.” Saad nang isa pa niyang kasama habang hindi mawala ang tingin nito sa kutsilyo kong tutok na tutok pa rin sa kanilang kinaroroonan.

Hindi ako sumagot at matalim ko pa rin silang tinitigan. At sinong bastardo naman itong gustong makipag-usap sa 'kin sa ganitong oras?

Ibinaba ko ang aking kutsilyo tsaka ko sila malamig na tinignan. Nauna akong lumabas at bumaba.

Mula dito sa aking kinatatayuan, tanaw ko ang malaki at itim na van.

Kapag ang mga ito ay pinagloloko lang ako, silang tatlo ang tatanggalan ko ng ulo para naman mas lalong sumikat ang t*nginang pangalan kong 'to.

   ***

Pumasok kami sa isang malaking gate at nakita ko ang malaking mansyon na ngayon ay pinalibutan ito ng men in black, like this three people im with.

"At anong kailangan ng isang sikat na mayor sa isang Zahara Ellis Anderson?" Malamig at nakangisi kong usal sa sarili.

We went through the mansion's back entrance, and someone opened the door for me. I reached into the pocket of my jacket and only then realized that I was carrying the book.

We walked up the glass staircase and passed through a hallway bago nila itinuro sa akin ang dulong pintoan.

I didn't respond and just gave them a cold stare.

Siguradohin lang nilang importante ang sadya ng mayor nila kung ayaw nilang ibalita nalang bukas na nawalan na itong dila.

"For damn sake, they disturbed my sleep."

Wala ng katok-katok pa at deritso ko lang itong binuksan.

I don't care if he's the freaking mayor.