Devrin Sultanı ||

14. Gerçekler Ortaya Çıkıyor.

》Güneş Sultan'ın Sarayı《

Güneş Sultan bu gün bir karar almıştı. Kocasının ne dolaplar çevirdiğini öğrenecekti. Yıkılmış yuvasını yeniden düzeltecekti. Kızı Devletşah için ve kendisi için. Kendisi için çalışan birkaçkaç ağaya emir vermişti, Paşayı takip etmeleri için. Birkaçkaç gün geçmesine rağmen henüz bir şey olmamıştı. Birkaçkaç gün daha geçtikten sonra Güneş Sultan ve Ahmed Paşa akşam yemeği masasında karşılıklı oturuyordular.

"Boşuna zahmet etmeyin Sultanım."

"Anlamadım Paşam."

"Ne dediğimi çok iyi anladınız Sultanım. Boşuna zahmet edip, peşima adam takmayın."

"Paşam.Siz yanlış anladınız."

"Ben anlayacağımı anladım. Bir daha peşime adam takmayın."

"Sizde o vakit gizli saklı işler çevirmeyin. Zevcenizin yanında olun ve ailenize vakit ayırın."

"Bana ders vermeye çalışma Güneş."

"Ben gerçekleri söylüyorum. Benim için iyi koca olmaya çalışmaman umurumda değil. Kızımız Devletşah için iyi bir baba ol."

Ahmed Paşa ellerini masaya vurarak ayağa kalkmıştı.

"Bana saygısızlık yapma Güneş. Peşime bir daha adam takma. Yoksa sonu kötü olur."

Ahmed Paşa öfkeyle odadan ayrılmıştı. Güneş Sultan üzgün bir şekilde yemek masasında yalnız kalmıştı. Bu akşam yine odasında yalnız uyumak zorundaydı. Çünki Paşa yine Saraydan ayrılmıştı. Yarın sabah kahvaltıdan sonra Güneş Sultan'ın nedimesi Şirin Hatun yanında bir ağayla birlikte gelmişti.

"Sultanım. Sorununuzu çözecek insanı buldum. Şahin ağa."

"Şahin ağa. İnşallah bu görevi yerine getirmeyi başarırsın."

"Hiç endişelenmeyin Sultanım. En geç birkaçkaç hafta içerisinde Paşanın neler sakladığını öğrenmiş olacaksınız."

Nerdeyse bir hafta geçmişti. Şahin ağa geri gelmişti. Güneş Sultan duyacakları gerçeklerden çok korkuyordu.

"Sultanım, nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum."

"Ne öğrendin? Paşa nereye gidiyormuş ?"

"Sultanım."

"Söyle artık. Daha fazla sabrım kalmadı."

"Ahmed Paşanın bir sevgilisi varmış. Bu Hatuna özel bir ev tahsis etmiş. Ve bir oğulları var. Arslan."

Güneş Sultan bu haberi duymaya hiç hazır değildi. Aniden yere yığılmıştı. Bir süre sonra Güneş Sultan kendine gelmişti. Gözlerini açtığında yatağında uzandığını fark etmişti.

"Sultanım. Size bir şey olacak diye çok korktum."

"Şirin, duydun mu?"

"Duydum Sultanım."

"Yüce Rabbimdne tek dileğim. Ahmed Paşanın ateşlerde yanması."

》Bir kaç gün sonra《

Güneş Sultan bir evin önünde durmuştu. Yanında Şirin Hatun ve birkaç tane ağa vardı. Güneş Sultan derin bir nefes aldı ve kapıya birkaç kez vurdu. Kapıyı bir Hatun açtı.

"Buyrun. Ne istemiştiniz?"

"Seninle konuşmam gerek Hatun."

"İçeri buyrun."

Güneş Sultan ve Şirin Hatun içeri geçtiler. Misafir odasına girdiklerinde çocuk yerde ahşap oyuncaklarla oynuyordu.

"Arslan. Odana çık."