"သခင်လေး ဆောင်းဟွန်းလိုအပ်တာမှန်သမျှ
လိုလေသေးမရှိ ပြုစုပေးရမယ်။
နားလည်သည် မဟုတ်လား။"
ပညာရှိအမတ်ကြီးဘတ်၏ စကားကို
ဆောနူသည် ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်ရင်း
ခေါင်းငြိမ့်မိသည်။
အမတ်ကြီး၏ဘေးတွင် ရပ်နေသည့်ဟျောင်းမှာ
သခင်လေးတို့၏ အဝတ်အစားများကို
ဝတ်ဆင်ထားပြီဖြစ်သဖြင့်
တည်ကြည်ကာ ခန့်ညားနေသယောင်။
ဟျောင်းနင်းမ်သည်
အမတ်ကြီးနဲ့ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်
ခရီးသွားခဲ့အပြီးတွင်
ဆောင်းဟွန်းသခင်လေးအဖြစ်နှင့်
အိမ်တော်တွင် သမုတ်ခံရကာ
အမတ်ကြီးထံတွင်
ပညာသင်ယူဆည်းပူးမည်ဟူ၍ပင်။
ဆောနူအား သခင်လေး၏
ဝေယျာဝစ္စ ကူညီပေးရန်အလို့ငှါ
ဘေးတွင် အမြဲရှိနေစေလေ၏။
"သခင်လေး...
စားတော်တည်လို့ရပါပြီ။"
စာကြည့်ဆောင်ထဲ စာဖတ်နေသည့်
သခင်လေးကို ခေါ်တော့
သခင်လေးက ဆောနူအား
တစ်ချက်လှမ်း၍ ကြည့်လေ၏။
ဆောနူမှာ ခေါင်းကို ငုံ့၍ထားမိသည်။
"မင်းနဲ့ငါ နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်တော့
ခေါ်နေကျလိုပဲ ဟျောင်းနင်းမ်လို့ ခေါ်လို့ရပါတယ်။"
"ဒါ...ဒါပေမယ့်
သခင်ကြီးက..."
"ရပါတယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်နှစ်နှစ်နေရင်
ငါဟာ နန်းတွင်းထဲဝင်ရမှာမို့
လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးတယ်။"
"နန်းတွင်းထဲဝင်မယ်?
ဘာသွားလုပ်မှာလဲ သခင်လေး
အဲလေ ဟျောင်းနင်းမ်။"
ဆောနူသည် စာကြည့်ဆောင်၏
ဖိနပ်ချွတ်နေရာတွင် ထိုင်ချရင်း
ဆောင်းဟွန်းဟျောင်းကို ငေးကြည့်သည်။
ဟျောင်းသည် မျက်နှာကို တည်လျက်
တွေဝေစွာ ငေးနေဟန်ပြုပြီးနောက်
"အမတ်ရွေးတဲ့ စာမေးပွဲဝင်ဖြေပြီး
နန်းတွင်းအမတ် ဝန်ကြီးလုပ်မှာမို့ပေါ့။"
"ဒါဆို ဟျောင်းနင်းမ်က အတွင်းဝန်အမတ်ကြီး
ဖြစ်လာမှာပေါ့။"
"အင်း...အဲ့လိုမျိုးပေါ့။"
"ဒါဆို...အဲ့အချိန်ကျရင်လည်း
ကျွန်တော့်ကို ခေါ်သွားမယ်မလား။"
YOU ARE READING
Forbidden Melodies
Fanfiction"အကျွန်ုပ်၏ လည်ချောင်းသွေးခမ်းသည်အထိ သီဆိုမည့် ဂီတသီချင်းတစ်ပုဒ်အား အရှင့်သား ရွှေနားတော် လာဆင်လှည့်ပါဦး" ဂီတလုလင်လေး၏ဖြစ်အင်ကို လူအများက သနားဂရုဏာသက်စွာဖြင့် ငေးကာကြည့်နေကြသည်။ အရှင့်သား၏ နန်းတက်ပွဲမင်္ဂလာနေ့ရက်မြတ်မှာမှ ဤကဲ့သို့ ကွက်မျက်မှုဟူသည် မ...
