ဆောနူသည် မျက်လုံးများကို
လေးပင်စွာဖြင့် ဖွင့်လိုက်မိချိန်တွင်
ရထားလုံးတစ်ခုအတွင်းတွင် ရှိနေလေသည်။
လက်အစုံသည် နောက်ပြန်ပုံစံဖြင့်
ပူးကပ်စွာ ချည်နှောင်ခံထားရပြီး
အာခံတွင်းတွင်လည်း အဝတ်စဖြင့်ဆို့ကာ
ပိတ်နှောင်ထားလေ၏။
ဆောနူသည် လဲလျောင်းနေရာမှ
မနည်းအားတင်းထကာ ထိုင်လိုက်မိသည်။
ဘယ်လောက်ထိ အချိန်ကြာကြာ
သူမေ့မျောသွားသည်လဲတော့မသိ။
လန့်ဖျန့်ကာဖြင့် ဘေးဘီကို
ခြေထောက်များနှင့် ထုလိုက်မိသည်။
ရထားလုံးမှာတော့ သူ့အပြုအမူကို
ဂရုပင်မပြု တရွေ့ရွေ့ဖြင့်
ရွေ့လျားကာနေလေ၏။
မကြာလိုက်သည့်အချိန်
တစ်နေရာသို့အရောက်တွင်
ရထားလုံးမှာ တန့်ခနဲရပ်လေ၏။
ဆောနူမှာ ဘယ်လိုကြောင့်
ဒီလိုအခြေအနေဖြစ်နေရလဲဆိုသည်ကို
စဉ်းစား၍မရဖြစ်နေလေ၏။
ဟျောင်းနင်းမ်မျက်နှာနှင့် ကျောပြင်ကိုသာ
မျက်လုံးထဲပေါ်၍လာပြီး ကြောက်လန့်မှုနှင့်အတူ
မျက်ဝန်းအိမ်တွင် မျက်ရည်စအချို့ဝဲလာမိသည်။
ရထားလုံးတံခါးသည် ပွင့်လာပြီးနောက်
လူနှစ်ဦးသည် ဆောနူအား ဆွဲကာချလေသည်။
မြေပြင်တွင် ဘိုင်းခနဲလဲကျပြီးသောအခါ
ဘေးဘီဝဲယာကို ထိတ်လန့်ကာ
ကြည့်မိလေသည်။
ချင်လူမျိုးအဝတ်အစားအဆင်အယင်
ဝတ်ထားသည့်လူအချို့နှင့်
ဟန်လူမျိုးအဝတ်အစားနှင့် လူအချို့ကိုလည်း
တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။
လူများမှာ ချင်ဘာသာစကား
ဟန်ဘာသာစကားများဖြင့်
ပြောဆိုနေကြလေသည်။
ရုတ်တရက် ဆောနူ၏ရှေ့တွင်
ဟန်လူမျိုး လူတစ်ယောက်ရပ်လာကာ
ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်းဖြင့် ဆောနူမျက်နှာအား
ကိုင်လိုက်ရင်း မော့ကြည့်စေ၏။
"ပြောကြတဲ့အတိုင်း မင်းရဲ့ သွင်ပြင်ဟာ
အတော်ထူးခြားလေစွ။"
ထိုဟန်လူမျိုးသည် ဂျိုဆွန်းစကားဖြင့်
ပြောဆိုသည်ကြောင့်
ဆောနူမှာ ပါးစပ်မှ အဝတ်စကိုဖယ်ပေးရန်
ဝူးဝူးဝါးဝါးပြောဆိုတော့ ထိုလူက
အဝတ်စအား ဖယ်ကာပေး၏။
YOU ARE READING
Forbidden Melodies
Fanfiction"အကျွန်ုပ်၏ လည်ချောင်းသွေးခမ်းသည်အထိ သီဆိုမည့် ဂီတသီချင်းတစ်ပုဒ်အား အရှင့်သား ရွှေနားတော် လာဆင်လှည့်ပါဦး" ဂီတလုလင်လေး၏ဖြစ်အင်ကို လူအများက သနားဂရုဏာသက်စွာဖြင့် ငေးကာကြည့်နေကြသည်။ အရှင့်သား၏ နန်းတက်ပွဲမင်္ဂလာနေ့ရက်မြတ်မှာမှ ဤကဲ့သို့ ကွက်မျက်မှုဟူသည် မ...
